۸ سبک معماری برتر که به راحتی قابل تشخیص هستند

طراحی ساختمان یکی از اولین چیزهایی است که توجه شما را به خود جلب می کند. اگر یک ساختمان از نظر معماری قابل توجه باشد، اغلب به نقطه عطفی تبدیل می شود که یک شهر را تعریف می کند و گردشگران از سراسر جهان از آن بازدید می کنند.

ساختمان های به یاد ماندنی اغلب از سبک های معماری خاصی پیروی می کنند که بلافاصله قابل شناسایی هستند. بسیاری از این عناصر طراحی هنوز توسط معماران و طراحان استفاده می ‌شوند و اصول همیشگی طراحی خوب را به عنوان الهام ‌بخش پروژه‌ های طراحی خود اتخاذ می ‌کنند.

در اینجا ۸ مورد از شناخته شده ترین سبک های معماری که در بسیاری از سازه های محبوب در سراسر جهان به کار گرفته شده اند، آورده شده است.

معماری کلاسیک یونان و روم

این نوع معماری به سبکی اطلاق می شود که در یونان و روم باستان به شدت مورد استفاده قرار می گرفت. این سبک معماری پایبند به استفاده از کانسپت سازه های ساختمانی به عنوان یک الگوی واحد بود. معماری کلاسیک اغلب با معبد، محوطه ای مستطیلی یا احاطه شده توسط ستون ها بیان می شود.

برخی از عناصر قابل شناسایی ‌تر معماری کلاسیک؛ ستون‌ های یونانی ِدوریک، آیونیک و کورینتی ، هستند. این رهنمود ها توسط معماران رومی پیروی می ‌شد، به طوری که سبک کورینتین در بسیاری از ساختمان‌ های رومی مورد استفاده قرار می گرفت.

برخی از محبوب ترین نمونه های معماری کلاسیک مجموعه آکروپولیس در آتن و کولوسئوم در رم هستند.

معماری گوتیک

برخی از مشهورترین کلیسا های اروپا دارای سبک معماری گوتیک هستند. این نوع معماری که صدها سال تسلط داشت در فرانسه آغاز شد و سپس در سراسر قاره اقتباس شد. این سبک از سنگ کاری و بنایی ساختمان است که با سه ویژگی اصلی مشخص می شود: طاق نوک تیز، طاق های آجدار، و قوس جناغی.

یکی از معروف ترین نمونه های معماری گوتیک فرانسه، کلیسای نوتردام در پاریس، فرانسه است. نمونه های برجسته دیگر از سازه هایی که از معماری گوتیک استفاده کرده اند عبارتند از: کلیسای جامع کانتربری در انگلستان، کلیسای جامع کلن در آلمان، کلیسای جامع میلان در ایتالیا، کلیسای سنت دنیس در پاریس و کلیسای جامع سالزبری در انگلستان.

معماری باروک

این سبک معماری در ایتالیا سرچشمه گرفته است و گفته می شود که سبکی احساسی و دراماتیک است که برای جذب حواس طراحی شده است. معماری باروک معمولاً شامل فرم های منحنی مانند بیضی و همچنین فرم های مقعر و محدب است که حرکت را نشان می دهد. اعوجاج نیز یکی دیگر از جنبه های کلیدی در این سبک است که در آن چهره هایی را خواهید دید که شکسته، کشیده یا دستکاری شده اند تا برجسته شوند.

برخی از نمونه ‌های ساختمان ‌هایی با سبک باروک عبارتند از: کاخ ورسای در فرانسه، کلیسای جامع سنت پل در لندن، میدان سنت پیتر در واتیکان، و کاخ شونبرون در وین.

معماری نئوکلاسیک

همانطور که از نام آن پیداست، معماری نئوکلاسیک احیای معماری کلاسیک است. این سبک بسیار یادآور اشکال یونانی و رومی است. این امر منجر به ایجاد ساختمان ‌های قرن هجدهم شد که تا حدودی شبیه معابد یونانی و رومی بودند.

معماری نئوکلاسیک با خطوط تمیز و ظریف، ظاهر نامرتب، ستون ‌های مستقل و ساختمان‌ های عظیم تعریف می‌ شود. برخی از نمونه های محبوب تر عبارتند از ساختمان بانک انگلستان در لیورپول، کاخ سفید در ایالات متحده و اداره پست عمومی در دوبلین.

معماری ویکتوریایی

این سبک معماری به ساختمان هایی اطلاق می شود که در زمان سلطنت ملکه ویکتوریا انگلستان ساخته شده اند. برخلاف دیگر سبک‌ ها، معماری ویکتوریایی به یک طرح خاص محدود نمی ‌شود، بلکه به‌ عنوان یک اصطلاح گسترده استفاده می‌ شود که شاهد احیای عناصر گوتیک، رومانسک و تودور بوده است.

سبک ویکتوریایی در طول انقلاب صنعتی برای طراحی خانه های مسکونی به کار رفت. بسیاری از خانه ها در بریتانیا، ایالات متحده و استرالیا از این سبک استفاده می کنند. یکی از ویژگی ‌هایی که اکثر خانه ‌های ویکتوریایی به اشتراک می گذارند، ظاهری «عروسکی» با تزئینات استادانه، رنگ های زنده و طرح ‌های نا متقارن است.

برخی از برجسته ‌ترین ساختمان ‌های ویکتوریایی عبارتند از کاخ وست مینستر و رویال آلبرت هال در لندن، خانه آزبورن در جزیره وایت، قلعه بالمورال در اسکاتلند و پست کارد رو در سانفرانسیسکو، کالیفرنیا.

معماری مدرن

این سبک معماری یک اصطلاح کلی است که چندین سبک مختلف را در بر می گیرد که در نیمه اول قرن بیستم برجسته شد. این یک سبک مینیمالیستی است که توسط بسیاری از معماران تا پس از جنگ جهانی دوم انجام می شد.

سبک مدرنیستی سادگی فرم، ساختار تمیز، فقدان تزئینات و عملکرد را بر فرم ترجیح می دهد. این سبک همچنین از پیشرفت های فولاد، شیشه و بتن بهره می برد. برخی از مشهورترین معماران قرن بیستم از جمله فرانک لوید رایت و لوکوربوزیه در این دوران شکوفا شدند.

از این رو برخی از نمادین ‌ترین نمونه ‌های معماری مدرن عبارتند از خانه آبشار فرانک لوید رایت در ایالات متحده، ویلا ساوا لوکوربوزیه در فرانسه، و گالری ناسیونال لودویگ میس فن در روهه در برلین.

معماری پست مدرن

معماران پست مدرن در واکنش به سادگی بیش از حد و سختی ترویج شده توسط معماری مدرن، این جنبش طراحی را در دهه ۱۹۶۰ راه اندازی کردند. طرح ‌های پست مدرن تزیینات هنری و عناصر تزئینی را در نمای ساختمان به کار می ‌بردند، برخلاف خطوط تمیزی که سبک‌ های مدرنیستی حفظ می کردند.

سبک پست مدرنیسم از باقی ماندن در یک چهارچوب خودداری می‌ کرد، بنابراین طرح ‌ها اغلب از ترکیبی از سبک‌ های معماری الهام می گرفتند. برای برخی از ساختمان ها، این ترکیب اغلب منجر به یک طراحی ترکیبی و عجیب می شد.

خانه وانا ونتوری در پنسیلوانیا، ایالات متحده آمریکا که توسط رابرت ونتوری طراحی شده است، یکی از اولین سازه ‌های برجسته جنبش معماری پست مدرن است. دو سازه معروف طراحی شده توسط معمار فرانک گری، موزه گوگنهایم در بیلبائو، اسپانیا و خانه رقص در پراگ نیز از نمونه های قابل توجه هستند. در انگلستان، ساختمان SIS و شماره ۱ Poulty در لندن نمونه‌ هایی از این سبک هستند.

معماری نئو فوتوریسم

نئو فوتوریسم یک سبک معماری است که به عنوان رویکردی ایده آل گرایانه تر به آینده تلقی می شود. این طرح ها به طور فزاینده ای از فناوری های جدید برای ساخت فرم های به ظاهر غیرممکن و ساختار های نوآورانه ای استفاده می کنند که قبلاً هرگز انجام نشده است. معماری نئو فوتوریسم با سازه ‌هایی شناخته می ‌شود که به نظر می ‌رسد فیزیک طبیعی را به طور کلی به چالش بکشد.

یکی از شناخته شده ترین معماران معماری نو آینده نگر، معمار پیشگام عراقی-بریتانیایی زاها حدید است. در سال ۲۰۰۴، او اولین معمار زن بود که برنده جایزه پریتزکر در معماری شد که به عنوان جایزه نوبل در دنیای معماری شناخته می شود. او همچنین دو بار جایزه ریبا استرلینگ – معتبرترین جایزه معماری بریتانیا – را دریافت کرد.

حدید که در سال ۲۰۱۶ در سن ۶۵ سالگی درگذشت، به دلیل پروژه های متمایز خود از جمله موزه نیو ریورساید در گلاسکو، گالری سرپانتین ساکلر در هاید پارک، استادیوم المپیک ۲۰۲۰ توکیو در ژاپن، استادیوم جام جهانی فوتبال ۲۰۲۲ در قطر  و مرکز فرهنگی حیدر علی اف در آذربایجان شناخته شده است.