“بازآفرینی نابرابری”: ترسیم آسیبهای بازسازی شهری

برزن نیوز: آخرین طرح نقشه برداری دانشگاه ریچموند نشانگر “بازآفرینی نابرابری” حاصل از  جابه جایی های جغرافیایی و نژادی طی نوسازی شهری در ایالات متحده بین سالهای ۱۹۵۵-۱۹۶۶ است.

طبق این مقاله، طی مدت یاد شده، بیشترین میزان جابه جایی ساکنین شهری به جهت طرح های نوسازی و بازسازی شهری به ترتیب مربوط به بوستون با ۴٫۵۳ درصد، واشنگتن ۳٫۳۳ درصد، بالتیمور با ۳٫۲۳ درصد بوده است. آمار جمعیتی و میزان جابه جایی ها به طور مفصل در نمودار زیر قابل مشاهد است.

وت موزر،  اخبار این طرح جدید را با تمرکز بر روی پروژه شیکاگو، که در آن ۸۱،۲۴۳ نفر یا ۲٫۲۴ درصد از جمعیت شهر، جابه جا شده بودند ارائه کرده است. او توضیح می دهد: “حدود یک سوم جابجایی ها در شیکاگو از دو پروژه بازسازی شهری به وجود آمد:  پروژه هاید پارک – کنوود که در آن حدود ۴،۰۰۰ خانواده و پروژه لیک میدوز  ۳،۴۰۰ خانواده دیگر جابه جا شده اند.” مقاله ای پیرامون همین موضوع در مجله شیکاگو به تاریخ ۱۸ ژانویه سال ۲۰۱۸، جزئیات بیشتری پیرامون زمان، سابقه و نتایج نوسازی شهری در این دوره از شهر شیکاگو را ارائه می کند.

طی این مقاله، موزر یادآور می شود، طرح “تجدید نابرابری” باعث پیگیریهای متقاعد کننده ای در کار دانشگاه ریچموند برای ترسیم نقشه خطوط قرمزی است که باعث آگاهی از تاثیرات سیاست های منطقه بندی و سیاست های وام مسکن در قرن بیستم می شود.