بازی یکی از مهم‌ترین کارها و حق انسانی ارزنده‌ای است که از زندگی همه گروه‌های سنی برچیده شده است.

الهام فخاری عضو شورای شهر تهران در یاداشتی که در روزنامه همشهری منتشر شد، در مورد شهر دوستدار کودک نوشت:
چارچوب‌ها و الگوهای شهری که در دوره‌های گذشته برپایه پیمان نامه‌ها نگاشته شده‌اند، پیوست های لازم برای برنامه ریزی و مدیریت روستایی، شهری و ملی در پی دارند. ازجمله این چارچوب‌ها که در دهه گذشته مورد توجه قرار گرفت، «شهر دوستدار کودک» است. این چارچوب برپایه مسئله چگونگی زیست شهری کودکان، برای کودکان و با کودکان تنظیم شده است. کودکان بخشی از جامعه شهری هستند که کیفیت زندگی آن‌ها، فراوانی و الگوی پراکندگی‌شان در شهر یا روستا و مهارت‌هایشان بر امروز و آینده شهر یا روستا اثر معناداری می‌گذارد.
کیفیت زندگی کودک و دوران کودکی در همه بعدهای مکانی، بدنی، اجتماعی، شناختی و عاطفی و در مورد سازه‌های چند بعدی مانند نگرش، درگیرشدن و خلاقیت بر چگونگی رشد او، زیرساخته‌های شهر و شهروند بزرگسالی که خواهد شد، اثرگذار است. نخستین ویژگی شهر دوستدار کودک این است که دربردارنده شهرسازی و کالبدشهری است که سهم حضور فعال و پویای کودکان و همچنین حقوق همگی آن‌ها اعم از برخوردار و نابرخوردار، بدسرپرست و بی‌سرپرست و دختر و پسر در آن به رسمیت شناخته شده باشد. فضاهای شهری مناسب برای تعامل، مهارت آموزی، کارورزی اجتماعی، بازی و تجربه‌های طبیعی، بنیادی‌ترین ویژگی شهر دوستدار کودک است.
فضای کالبدی مناسب کودکان محیطی است که از امنیت، سلامت و گستردگی برخوردار باشد. در شهر دوستدار کودک امکان آمد و شد ایمن باید تدارک دیده شده باشد. در شرایط کنونی آیا تهران فضاهای لازم برای کودکان را دارد؟ آیا وسایل و سازوکارهای آمد و شد متناسب با شرایط کودکان طراحی شده‌اند؟ پیاده راه‌ها که برای همه گروه‌های سنی نامناسب هستند، برای کودکان به مراتب ناایمن تر هستند. این لایه زیرساختی شهر است که در آن برای کودکان حقی پیش‌بینی نشده است. لایه دیگر، فرایندها و مناسبات شهری است که باید سهم و نقش آفرینی کودکان در آنها پیش بینی می‌شده است. تمرین و تعامل اجتماعی کودکان که آینده سازان و سرمایه شهروندی جامعه هستند، در کجای شهر برنامه ریزی شده است؟
اهمیت بازی برای کودکان از نظر رشد شناختی و بازنمایی خود زیسته و خود آرزویی، دو چندان است. بسته تر شدن فضاها، کوچک شدن خانه‌ها، از میان رفتن درختان، نابودی جانوران، ویران شدن مفهوم کوچه به عنوان زمینه‌ساز همسایگی و کنش اجتماعی با الگوی شهر دوستدار کودک سازگاری و هماهنگی ندارد. دوستداران کودک نخست باید بپذیرند و پایبند شوند که حق شهروندان برای همه گروه‌های سنی عادلانه رعایت شود. در گام بعدی برنامه، فرایندها و روش‌هایی با رویکرد تعاملی برای کودکان تدارک دیده شود.