ما به دست خود جهنمی می سازیم که همه باهم در آن می سوزیم

در جلسه دوشنبه ۱۸ در ماه شورایعالی شهر سازی و معماری چند پرونده مهم بررسی می شود. یکی از این پرونده ها طرح توسعه شهرک صنعتی ماموت در استان البرز است. علیرغم چندین مرحله مخالفت کمیته فنی شورایعالی شهرسازی و معماری ایران با توسعه این شهرک صنعتی، ماموت همچنان به رشد لجام گسیخته خود و بلعیدن اراضی کشاورزی پیرامون خود و نیز برجای گذاشتن تبعات زیانبار زیست محیطی ادامه می دهد. توسعه این به اصطلاح شهر صنعتی که متعلق به بخش خصوصی است، در حالی صورت می گیرد که، توسعه متوزان و یکپارچه و آمایش سرزمین ولو به شکل ناقص و نیم بند و نیز سیاست های تمرکز زدایی صنعت و فعالیت و جمعیت بنا به ملاحظات زیست محیطی و افزایش فزاینده انواع آلاینده هادر استان البرز که پایتخت نیز به دلیل نزدیکی به آن علاوه بر معضلات دست به گریبان در حوزه خود تا حدود زیادی از آن متاثر می شود، مورد تاکید صاحبنظران توسعه است . این شهرک در دهه ٧٠ با ۵٠ هکتار زمین فعالیت خود را آغاز کرده است ، اکنون در مرحله جدید و عمدتا با هدف سوداگری و زمین خواری قصد دارد ، محدودهخود را به حدود ١٢٠ هکتار افزایش دهد و همانطور که تاکید شد، در سال ١٣٩۴ اعضای کمیته فنی شورایعالی شهرسازی و معماری ایران و مالا اعضای شورای مذکور ، به دلایل فراوان و به ویژه مرغوبیت اراضی کشاورزی پیرامون آن با توسعه این شهرک مخالفت کردند، لیکن، صاحبان این شرکت که در بین مسئولان استان بشدت نفوذ دارند،دست از تلاش برنداشتند و به احتمال زیاد در جلسه فردا در شورایعالی ، محدوده این شهرک به همان ١٢٠ هکتار افزایش پیدا خواهد کرد. بنده حدود ۴ سال پیش در جلسه ای که با حضور شورای اداری استان البرز و مسئولان ماموت و در محل شرکت و با دستور کار افزایش محدود آن تشکیل شده بود، که خود حاکی از میزان نفوذ این شرکت در بین مسئولان استان است ، به فرماندار و رئیس سازمان صنعت و معدن و بقیه مسئولان عرض کردم که اگر مدیریت این فضا در اختیار یکی از کشور های توسعه یافته می بود ، دستکم تمام صنایع استان البرز را در آنجا مستقر می کردند . به باور بنده ما در استفاده از زمین حد نصاب و معیاری نداریم و در استفاده از این منبع ذی قیمت و تجدید ناپذیر که متعلق به همه و همه نسل هاست ، سخاوتمندانه که نه بلکه بیرحمانه و بی شرمانه عمل می کنیم و تبعات منفی و مهلک آن دامن همه ما را می گیرد؛ ما به دست خود جهنمی می سازیم که همه باهم در آن می سوزیم و اساسا هیچ نیازی به جهنم موعود و فرا زمینی نیست.