به گزارش خبرنگار برزن نیوز محمد سعید ایزدی در نخستین سمپوزیوم و کارگاه آموزشی بینالمللی “بازآفرینی شهری و تحلیل راهبردهای فضایی” که از سوی پژوهشکده فرهنگ، هنر و معماری جهاد دانشگاهی و با همکاری دانشگاه لیسبون، مرکز تحقیقات معماری، شهرسازی و طراحی (CIAUD) پرتغال و موسسه پرهام عمارت افرند، در تاریخ ۳ و ۴ اسفند ماه برکزار شد عنوان نمودند که “بازآفرینی چیزی نیست جز جلوگیری از تکرار اشتباهات گذشته و تقویت آنچه که بدرستی در گذشته وجود داشته و احترام به وضعیت موجود و ساختارهای مرتبط آن. تلاش باز آفرینی شهری بر این است که ابعاد ۴ گانه کالبدی، زیست محیطی، اقتصادی و اجتماعی را با هم ببینیم و توأمان به همه آنها توجه کنیم در صورتیکه در گذشته تمرکز بر توسعه اقتصادی یا کالبدی بود .
وی همچنین اصول حاکم بر برنامه های بازآفرینی شهری را شامل این موارد میدانستند:
- نقش حمایتگر و تسهیلگر دولت و پرهیز از دخالت مستقیم دولت
- نقش محوری مدیریت شهری
- رویکرد شهرنگر
- رویکرد محله محوری
- تقاضا محور
- توجه به زمینه
- مشارکت مردمی ( پرهیز از رویکردهای یکسویه و از بالا به پایین)
- تأکید ویژه بر توسعه درونی و پایدار اجتماعات محلی
- تعریف برنامه ها بر اساس رعایت اولویت بندی محله ها و محدوده های هدف
- پرهیز از مداخلاتی که منجر به از هم گسیختگی بافت اجتماعی، اقتصادی و کالبدی محدوده های هدف شود.
ایزدی همچنین در بخش دیگری از سخنان خود دو دلیل اصلی تنزل شهرها و بروز عدم تعادل در وضع موجود آنها را نخست تحولات ابتدای قرن حاضر تحت عنوان بهسازی و نوسازی شهرها که با خیابان کشی های گسترده مشخص هست دانست این تحولات ساختار دو گانگی قدیم و جدید و یا سنت و مدرن را بوجود آورد این دو گانگی تا دهه ۴۰ وجود داشت و در مرحله بعد شهرنشینی شتابان دهه ۴۰ به بعد که تا بعد از انقلاب هم ادامه داشته است و این تحولات شتابان عواقب بسیاری را بر شهر تحمیل نموده بعضی از این پیامدها عبارتند از:
- فقر شهری
- گسترش آسیب های اجتماعی
- بحران ایمنی و تاب آوری پایین در برابر بلایا
- افت منزلت مکانی و بحران هویت
- ناکارآمدی نظام جابجایی
- بحران محیط زیست
محمد سعید ایزدی سیاست ها و برنامه های گذشته را علی رغم اینکه به هدایت شهر کمک نموده موفقیت آمیز نداسته و تمرکز بر کمی بودن و توسعه افقی و عدم توجه به کیفیت و ظرفیت های درونی را از جمله اشکالات آنها میداند وی بیان نمودند که “امروزه شهرها با مسایل و مشکلات عجیب و غریبی روبرو هستند جدا از بحث کیفیت ما دچار مسأله زیست پذیری هستیم شاخص های زیست پذیری دچار مخاطره شده و نیازمند توجه ویژه اند. در سال ۹۲ _۹۳ بدنبال تغییر ۳ شاخص اصلی شناسایی بافت های مسأله دار و ناکارآمد بودیم که با شاخص های مهم تر و نه صرفاً کالبدی مورد ارزیابی قرار بگیرند در نهایت بر اسا شاخص های مختلف پهنه های ۵ گانه تفکیک شده عبارتند از :
- عودلاجان و سنگلج که بخش های تاریخی شهر محسوب میشوند
- سکونتگاههای غیر رسمی مانند اسلام آباد
- محلات میانی مانند جوادیه و خوب بخت
- روستاهایی که در شهر تلفیق شدن مانند ده ونک و چیذر
- محدوده هایی که سکونتی در آن نیست و در تهران به آن اراضی ذخایر نوسازی میگویند مثل پادگان ها و زندان ها که میتوانند مثل کشتارگاه بهمن که فرهنگسرا شد تغییر وضعیت داشته باشند.
این پهنه ها هر یک نیازمند رویکرد و سیاست های جداگانه و مترتب با ویژگی های خاص آنها می باشد و نباید مثل گذشته با راه حل و سیاست های یکسانی با آنها برخورد کرد.
تهیه و تنظیم: عباس سوری تسهیلگر اجتماعی