بدون کتاب خواندن، زیست ما غریزی است

برزن نیوز:معمولا در طول سال نمایشگاه های متعددی در سطح کلانشهرها و شهرهای مختلف کشور از جمله اصفهان برگزار می شود با اینحال شاید بتوان گفت که نمایشگاه کتاب با همه آن ها به نوعی متفاوت است.
این تفاوت، به تعبیر سوسن شریعتی، محقق و پژوهشگر اجتماعی از نوع برآوردن ضرورت های تمدنی و تاریخی و فرآیند “شدنِ” آدمی از طریق کتابخوانی است، نه چون سایر نمایشگاه هایی که عمدتا ناظر بر برآوردنِ ضرورت های روزمره زندگی آدمی است.
اما سوال این است که منظور از براوردن ضرورت های تاریخی و تمدنی و فرآیند شدنِ آدمی توسط کتاب و کتابخوانی چیست؟
که در پاسخ باید گفت منظور از براوردن ضرورت تاریخی و تمدنی ما توسط کتاب، این است که کتاب و کتابخوانی میتواند نقش یک تکیه گاه هویتی را برای ما بازی کند، تکیه گاهی که در خلال آن می توانیم هر از چندگاهی خویش را بیاد آوریم، یادآوری ای از جنس امید و از جنس درنیفتادن در چاه ویل تکرار تاریخ. شاید به همین خاطر هم بود که خورخه بورخس(نویسنده و شاعر شهیر آرژانتینی) می گفت؛”کتابخانه ها حافظه جهان اند.”
و اما منظور از فرآیندِ شدن توسط کتاب نیز این است که؛ کتاب می تواند ابزاری باشد برای تغییر، ابداع و شکوفایی. به عبارت دیگر، کتاب و کتابخوانی می تواند گشاینده افقی نو و راهی تازه در وضعیت کنونی باشد.
در واقع می توان اینگونه خلاصه کرد که؛ جامعه ای که کتاب نخواند نتیجتا جامعه ای است که نه خود را به یاد می آورد و نه می تواند دست اندرکار ساخت و ساز جدیدی شود. به سخن دیگر، چنین جامعه ای دستخوش زیستی غریزی است؛ و حرکتی کورمال کورمال را دنبال می کند، و در بهترین حالت باز تولیدکننده وضع موجود خواهد بود.

این در حالی است که جامعه کتابخوان؛ جامعه است که تاریخش را تصاحب کرده است، جامعه ای است که به ثبت رسیده و قادر است خویش را بخواند. در واقع، زندگی بدون کتاب؛ زندگی است بدون توان فاصله گیری خواهد بود. زندگی ای که بیشتر به زیستی غریزی می ماند تا انسانی. چرا که برون رفت، تغییر و افقی نو را در آن راهی نیست.