بررسی تجربه راه اندازی کارزار درخواست رسیدگی به وضعیت شرکت‌ها و مهندسان مشاور بخش خصوصی

مرتضی حیدریان نجفی کارشناس اطلاعات مکانی در یک سری یاداشت به برزن نیوز به بررسی تجربه کارزار “رسیدگی به وضعیت شرکت ها و مهندسان مشاور” پرداخته است. که به ترتیب منتشر می شود. یاداشت اول:

۱- بررسی تجربه راه اندازی کارزار “درخواست رسیدگی به وضعیت شرکت‌ها و مهندسان مشاور بخش خصوصی”

دی ماه سال ۱۴۰۰، کارزاری با عنوان”درخواست رسیدگی به وضعیت شرکت‌ها و مهندسان مشاور بخش خصوصی ” (https://www.karzar.net/24499) ازسوی تعدادی از کارکنان شرکت های مشاور تشکیل شد که طی مدت ۲ ماه، به رغم جمع آوری ۱۳۹۰ امضا، به سبب نرسیدن به حدنصاب امضای تعریف شده در سامانه کارزار، از ثبت خودکار در دبیرخانه سازمان برنامه و بودجه کشور جهت پیگیری های بعدی بازماند. در متنی که برای این کارزار تهیه شد، سعی شده بود تا تامین حقوق و منافع کارکنان شرکت های مهندسان مشاور، در چهارچوب منافع و ساماندهی قراردادها و پرداخت ها به این شرکت ها مطرح و پیگیری شود.

اما شاید همین نکته یکی از موانع بر سر جمع آوری امضا و به حد نصاب نرسیدن آن بود!
وقتی برای اطلاع رسانی و جلب حمایت کارکنان شرکت های مختلف با ایشان وارد گفت و گو می شدیم، اولین و مهمترین ابهامی که مطرح می کردند، نسبت به گره زدن حقوق و منافع کارکنان شرکت ها به قرارداد، پروژه یا دریافتی شرکت ها از کارفرمایانشان در این کارزار بود. حتی به شکل صریح تر، گفته می شد که رابطه شرکت های مشاور با کارفرمایانشان به کارکنان این شرکت ها مربوط نیست و مانند هر کارفرمای دیگر، این شرکت ها هم صرف نظر از روابط مالی و قراردادی خود با کارفرما، نسبت به کارکنانشان تعهداتی قانونی دارند و وجود اختلال یا تاخیر در اجرای تعهدات کارفرما نسبت به شرکت ها، دلیل درستی برای عدم اجرای تعهدات این شرکت ها نسبت به کارکنانشان نیست.

ازسوی دیگر مطرح می شد که براساس تجربه از دوره های رونق شرکت های مشاور در گذشته که میزان و نحوه پرداخت حقوق و مزایای کارکنان همواره به نسبت بسیاری از شرکت های خصوصی دیگر نا متناسب بوده، راه اندازی کارزاری به طرفیت سازمان برنامه و بودجه و در راستای تامین منافع شرکت های مشاور، نه لزوما و نه در کوتاه مدت به استیفای حقوق کارکنان این شرکت ها منتهی نخواهد شد. به طور خلاصه روشن به نظر می رسد که سابقه ذهنی قبلی دربین برخی از کارکنان شرکت های مشاور، در کاهش تعداد امضا های جمع آوری شده نسبت به پیش بینی برگزار کنندگان و به حد نصاب نرسیدن آن موثر بود.
نکته دیگر این که شرکت های مهندسان مشاور، هم اکنون هم انجمن های صنفی متعددی دارند که برای استیفای حقوق خود، سازوکار های متفاوتی دارند. در کارزار قبلی اگر پوشش خبری ازسوی برزن نیوز را کنار بگذاریم، باوجود آن که اهداف کارزار مستقیما به سود شرکت های مشاور بود، به هر دلیل چندان استقبال، پشتیبانی یا تلاشی برای اطلاع رسانی یا جمع آوری هرچه بیشتر امضا از سوی این انجمن های صنفی و عمده اعضای آن ها شاهد نبودیم! حتی در یک مورد و در جریان مذاکره جهت جلب حمایت یکی از مدیران عامل شرکت های مهندسان مشاور از کارزار، وقتی نظر ایشان درخصوص مشکلات قید شده در متن کارزار پرسیده شد، ایشان به کلی منکر وجود برخی و اهمیت برخی دیگر از موارد ذکر شده بودند و حتی با پیگیری آنها ازسوی کارکنان در مراجع رسمی ابراز مخالفت نمودند!
بنا به موارد فوق که تنها گزیده ای از مشاهدات برگزارکنندگان کارزار بود، می توان نتیجه گرفت که باوجود پیوند منطقی که بین وضعیت مالی و قراردادی شرکت های مشاور و حقوق و منافع کارکنان این شرکت ها یا حداقل وضعیت استخدامی ایشان وجود دارد، پیگیری حقوق شرکت ها در حیطه وظایف انجمن صنفی همین شرکت ها است و اساسا تامین حقوق و منافع کارکنان از این مسیر چندان ساده و بلکه میسر نیست! اگرچه شاید درنهایت این عوامل بخشی از علل عدم موفقیت کارزار بود، اما به هرحال انگیزه ها و دلایل اصلی راه اندازی آن همچنان پابرجاست:
پیگیری منافع و حقوق کارکنان شرکت های مشاور، که موضوع یادداشت بعدی ما خواهد بود.