خدمات اکولوژیکی باغستان سنتی قزوین

شهر باید همه ی نیاز های انسانی شامل نیاز های مادی، روانی، اخلاقی و… را برآورده نماید. لذا «مجموعه ی شهر» الزاما طراحی و قرار گیری فضاهای فیزیکی مورد نیاز در کنار یکدیگر نیست، بلکه علاوه بر این ها باید یک سری عوامل دیگر که از آن به «روح شهر» تعبیر می شود نیز در نظر گرفته شود.

ارتقای کیفیت بصری عرصه های عمومی شهر، به منظور ارتقای کیفیت حضور مردم، از جایگاه والایی برخوردار است. چراکه شکل و منظر شهرها در معرض دید مستمر مردم قرار دارد و بیش از هر چیز دیگر از طریق دید بر روحیه ی مردم تاثیر می گذارد.

در دهه های اخیر توسعه ی شهر های ایران صرفا به شکل افزایش تعداد ساختمان های مسکونی و تجاری و اداری جهت پاسخگویی به نیاز های ناشی از افزایش جمعیت و تقاضاهای حاصل از مهاجرت انبوه جمعیت شهر ها و روستا های اطراف به کلان شهر ها و مراکز استان ها بوده و کاربری تجاری و مسکونی، کاربری غالب در توسعه های افقی و عمودی بوده است و این در حالی است که طرح های توسعه ی شهری(به خصوص طرح های ضربتی احداث مسکن) خود به عاملی برای تخریب فضا های سبز موجود شهرها تبدیل شده اند و در این مسیر فضا های سبزی که به طور طبیعی در حاشیه ی آبراهه ها، رودخانه ها، باغ ها و باغچه های داخل شهر شکل گرفته بودند، تخریب می شوند و به کاربری مسکونی و تجاری و اداری اختصاص می یابند و در عوض در طرح های تفصیلی شهری زمین های دیگری به عنوان فضای سبز و یا سایر کاربری های تفریحی، ورزشی و رفاهی پیش بینی میشوند که گاه تملک و تخریب و آماده سازی آنها سال ها به طول می انجامد.

برنامه ریزی کلان برای منظر فرهنگی باغستان سنتی قزوین، از دو حیث دچار آسیب است:
اولا «طراحی شهری» مقهور ضرورت های کمّی و فنی شده و همچنین به افسون شکل گرایی(فرمالیسم) دچار شده است.
ثانیا «طراحی منظر» نیز خود را به عرصه های محدود و جزیره های کوچک سبز مشغول کرده است. این نوع طراحی از درگیر شدن با محیط عمومی شهر طفره می رود. زیبا سازی نیز تبدیل به مفهومی شده که بیشتر دل به ملاحظات اجرایی و خرده کاری داده است و از حوزه ی بزک کردن عناصر شهری و تزیین فراتر نمی رود.