شهرداری و بهزیستن شهروندان

اصل یکصدم قانون اساسی و ماده ٧١ قانون شوراها، یکی از تکالیف اساسی شوراهای اسلامی شهر را نظارت بر عملکرد شهرداری و انتخاب شهردار دانسته است. بر این اساس شهرداری در دوره تصدی‌گری شهردار منتخب شورا باید در راستای سیاست‌ها و برنامه‌های شورای شهر تلاش‌های خود را معطوف به ارائه خدماتی برای بهزیستن شهروندان قرار دهد. از دیگر سو ماده ۵۵ قانون شهرداری‌ها تکالیف و وظایف شهرداری‌ها را تبیین نموده است. بیشترین منبع درآمدی شهرداری از محل اخذ عوارض از شهروندان است و از این محل باید برنامه‌ها و پروژه‌هایی برای زیستن مناسب شهروندان تعریف نماید، اما این امر خود به مشکلی بزرگ تبدیل شده که در وهله اول فروش متری شهر برای کسب درآمد بیشتر است و از دیگر سو ضعف نظارت شورا بر دخل و خرج شهرداری و نحوه درآمد شهرداری می‌تواند مرجع پدیداری مفاسد باشد. شهر یک موجود زنده است و شهرداری ملزم به نگه داشتن و زیباکردن شهر برای بهزیستن شهروندان است. شهر فقط سازه‌های بی‌روح و جان نیست، بلکه محل زندگی شهروندانی است که زیست هر دو به هم تنیده است. متاسفانه امروزه می‌بینیم که تهران بسیار بی‌قواره و بی‌دروپیکر شده که این امر بیشتر به علت عدم رعایت این هارمونی و فروش شهر است. شهرداری و شورا نباید موجبات گسست بین شهر و شهروندان را فراهم آورند که در صورت بروز چنین امری، بسترهای بدزیستن را پدید آورده‌اند. شهر را نباید فروخت، بلکه باید احیا، مرتب و منزه کرد تا همگان در آن نفس بکشند و از شهر لذت ببرند، نه اینکه با ترافیک و آلودگی هوا و سازه‌های ناهموار شرایط نامطلوبی برای زیست شهروندان ایجاد کرد که این امر خود نقض حقوق شهروندی و سلب اعتماد از شهروندانی است که به اعضای شورای شهر رأی داده‌اند. شهر پیکری واحد و زنده دارد و رسیدگی به آن تابع نیازهای شهروندان بر اساس چارچوب‌های شهری و قانونی خواهد بود. حق طبیعی شهروندان داشتن شهری پویا، زنده است. این تصور را داشته باشیم که اگر باغ‌های تهران باقی می‌ماندند و سازهای ناهموار در آن ایجاد نمی‌شد تا چه میزان این شهر می‌توانست برای بهزیستن شهروندان مناسب باشد. پیکره فعلی تهران که لجام‌گسیخته است، ماحصل اتخاذ سیاست‌های نادرستی بود که در دوازده سال گذشته شکل گرفت و اکنون تکلیف حل آن با شورای پنجم و شهردار منتخب آن خواهد بود.