چهار توصیه برای شهرهای آینده از زبان شهردار ریودوژانیرو

ادواردو پایس، پنجاه و دومین شهردار ریودوژانیروی برزیل ازآغاز  سال ۲۰۰۹ تا پایان سال ۲۰۱۶ می باشد. وی در یک سخنرانی عمومی از مجموعه سخنرانی های TED در سال ۲۰۱۲، چهار توصیه برای شهرهای جهان و حرکت آنها به سوی آینده ارائه می دهد. در این مقاله به ارائه مطالب سخنرانی ایشان می پردازیم.

ریودوژانیرو، شهری زیبا با بیش از شش و نیم میلیون نفر جمعیت، در کشور برزیل می باشد. ادواردو، در ابتدای سخنان خود به مرور خاطره ای از تلاش برای کسب میزبانی المپیک تابستانی ۲۰۱۶ و رقابت سخت با شهرهای اسپانیا، ژاپن و آمریکا می پردازد و با افتخار به موفقیت برزیل در کسب میزبانی این بزرگترین رویداد ورزشی جهان اشاره می کند. وی معتقد است شهرداران دارای موقعیت، جایگاه و توانمندی تغییر زندگی مردم هستند.

شهردار ریو در توصیف این شهر معتقد است، ریو همچون هر شهر بزرگی در جهان، مملو از جمعیت، ماشین، جرائم و آلودگی است. اما وی در مقدمه اولین توصیه خود، بر اهمیت فضاهای باز در شهرها تاکید می کند: “اگر با انبوهی از جرائم مواجه شدید، فضاهای باز را پیدا کنید و اگر فضای باز ندارید باید فضاها را باز کنید. از این فضاها استفاده کنید و آنها را به مکان هایی تبدیل کنید که مردم در آن حضور دارند، با همدیگر ملاقات و طبیعت را لمس می کنند.”

توصیه اول: شهرهای آینده باید ارتباط دوستانه ای با طبیعت داشته باشند و هر بار که به شهر فکر می کنید باید سبز و سبز و سبز بیاندیشید.

ادواردو سپس به معضل حمل و نقل و جابجایی جمعیت در شهرهای بزرگ و متراکم اشاره می کند اما معتقد است، تنها راه حل ترافیک در چنین شهرهایی، صرف هزینه های انبوه برای ایجاد زیرساخت ها نیست و لازم است کاری کرد که مردم به استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی تشویق شوند. به این منظور، وی به کاربرد وسیع اتوبوس های تندرو با مسیرهای اختصاصی در شهر ریو و همچنین ساخت ایستگاه هایی که مورد استقبال مردم قرار گرفته و تامین کننده آسایش و راحتی آنها باشند اشاره می نماید.

توصیه دوم: شهرهای آینده باید دارای قابلیت تحرک و جابجایی آسان و سریع و یکپارچگی وسایل و مسیرهای حمل و نقل باشند.

وی در سومین توصیه خود به مناطق حاشیه نشینی و زاغه ها در پیرامون شهرها اشاره می کند و معتقد است، اسکان های غیر رسمی همیشه مساله نیستند و اگر با آنها کنار بیاییم و در مورد آنها سیاستگذاری کنیم، می توانند گاهی اوقات، راه حل باشند. وی در توضیح وضعیت حاشیه نشینی در شهر ریو می افزاید، این شهر (در سال ۲۰۱۲) بیش از شش میلیون نفر جمعیت دارد که حدود یک و نیم میلیون نفر آن در مناطق اسکان غیررسمی زندگی می کنند و این مناطق در تمام سطح شهر پراکنده بوده و تضاد ثروت و فقر را به نمایش می گذارند. ادواردو توصیه می کند به داخل این مناطق حاشیه ای بروید، خدمات پایه آموزشی و بهداشتی را با کیفیت بالا ایجاد کنید و فرآیند تغییر را پایه گذاری کنید. وی ساختمانی مخروبه را در یکی از مناطق حاشیه ای ریو به عنوان نمونه معرفی می کند که پس از بازسازی، به مدرسه ابتدایی و مرکز بهداشتی با کیفیت بالا تبدیل شده است. گام بعدی از نظر وی، ایجاد فضاهای باز و زیرساخت ها در این مناطق است. مثال دیگر وی، ایجاد میدانی به نام میدان دانش در یکی از مناطق حاشیه ای ریو است که به ارائه خدمات مدرن الکترونیکی و تکنولوژی های جدید می پردازد و کودکان ساکن این مناطق می توانند در آن به تماشای سینمای سه بعدی بنشینند.

توصیه سوم: شهرهای آینده باید از نظر اجتماعی یکپارچه و به هم پیوسته باشند.

در گام چهارم، ادواردو بر نقش تکنولوژی های جدید در مدیریت شهری اشاره نموده و به معرفی مرکز مدیریت و کنترل هوشمند شهر ریودوژانیرو که با همکاری شرکت IBM طراحی و ساخته شده اشاره می نماید. در این مرکز وضعیت جوی و ترافیکی شهر و منطقه ریو لحظه به لحظه کنترل می شود.

توصیه چهارم: شهرهای آینده باید از تکنولوژی بهره برداری نمایند.

در پایان، ادواردو پایس، شهرها را محصول جذاب و خوشآیند تمدن انسانی میداند، جایی که میلیون ها انسان، میلیون ها ذهن و طرز تفکر و میلیون ها استعداد و توانمندی، در کنار هم گرد می آیند و شهر آینده را شهری می داند که هیچ فرد یا گروهی را از این گردهمایی بزرک انسانی محروم و منفک نکنند.