پایگاه خبری تحلیلی برزن نیوز نخستین پایگاه تخصصی مطالعات میان رشته ای (برنامه ریزی شهری – منطقه ای)
برزن نیوز: از میان اهداف ۱۷ گانه توسعه پایدار که باید تا سال ۲۰۳۰ از سوی همه کشورهای عضو سازمان ملل دنبال شود، هدف ۱۱ اختصاص به شهرهای فراگیر، امن، تاب آور و پایدار دارد.
گزارش نشان می دهد ۱ نفر از هر ۴ نفر شهرنشین در دنیا در شرایط زاغه نشینی زندگی می کنند. کاهش نسبت جمعیت شهری ساکن در زاغه ها در سطح جهانی بین سال های ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۴ (از ۲۸ درصد به ۲۳ درصد) روی داده بود اما این روند اخیرا معکوس شده این نسبت به ۲۳٫۵ درصد در ۲۱۰۸ رسیده است. در حال حاضر رقم مطلق مردم ساکن در زاغه ها یا سکونت گاه های غیر رسمی به بیش از ۱ میلیارد رسیده است. برآورد می شود ۳ میلیارد نفر به مسکن مناسب و قابل استطاعت تا ۲۰۳۰ در سراسر جهان نیاز خواهند داشت. مسکن مناسب یک حق انسانی است و پیامدهای منفی فقدان آن بر عدالت شهری، فراگیری، سلامتی و ایمنی و فرصت های زندگی قابل ملاحظه است. گزارش می خواهد سیاست گذاران در کشورهای مختلف به این مسائل توجه کرده و سرمایه گذاری را برای تضمین مسکن مناسب و قابل استطاعت افزایش دهند.
تنها ۵۳ درصد از ساکنان شهرها به حمل و نقل عمومی دسترسی مناسب دارند. اهمیت حمل و نقل عمومی به عنوان یک خدمت اساسی برای ساکنان شهر و فروگشا برای رشد اقتصاد و فراگیری اجتماعی قابل چشم پوشی نیست. این بخش برای کاهش آلودگی هوا و مبارزه با تغییرات اقلیمی هم اهمیت زیادی دارد. بر اساس داده های ۲۰۱۸ از ۲۲۷ شهر، در ۷۸ کشور، ۵۳ درصد ساکنان شهرها دسترسی مناسبی به حمل و نقل عمومی دارند. شرایط استاندارد یعنی این که هر شهروند حداکثر ۵۰۰ متر فاصله پیاده تا ایستگاه اتوبوس یا سامانه حمل و نقلی کم ظرفیت یا ۱۰۰۰ متر فاصله با پایانه ریلی یا کشتی فاصله داشته باشد. افزایش تعداد کاربران حمل و نقل عمومی بین ۲۰۰۱ و ۲۱۰۴ به حدود ۲۰ درصد رسیده اما جهان نیاز به تلاش های موثر برای تضمین دسترسی حمل و نقل پایدار برای همه بویژه جمعیت های آسیب پذیر مانند زنان، کودکان، سالمندان و اشخاص ناتوان دارد.
۹ نفر از هر ۱۰ نفر شهرنشین هوای آلوده تنفس می کنند. در شهرهایی که فضاهای عمومی کم است، طراحی ضعیف دارد یا خصوصی شده، شهر به سوی انفکاک بیشتر می رود. سرمایه گذاری در شبکه های خیابان ها و فضاهای باز عمومی بهبود دهنده بهره وری شهری، زندگی و دسترسی به بازار، شغل و خدمات عمومی بویژه در کشورهای با بیش از نیمی از نیروی کار غیر رسمی خواهد بود. بر پایه داده های ۲۰۱۸ از ۲۲۰ شهر در ۷۷ کشور، شهرهای اندکی موفق به اجرای نظامی از فضاهای باز عمومی پوشش دهنده کل نواحی شهری (دسترسی آسان برای تمامی ساکنان) شده اند. یافته ها می گویند سهم میانگین جمعیت در فاصله ۴۰۰ متری پیاده تا یک فضای باز عمومی در حدود ۳۱ درصد است.
۲ میلیارد نفر به خدمات جمع آوری زباله دسترسی ندارند.
۱۵۰ کشور برنامه های ملی شهری خود را تهیه و تدوین و نیمی از آن ها در مرحله اجرای آن برنامه ها هستند.
از آن جا که سیاست شهری ملی در ایران معلوم نیست و سیاست به ساخت تقلیل یافته و گزارش سالانه ای هم از وضعیت اسکان در شهرها و روستاها منتشر نمی شود، نمی دانیم وضع ما چیست و قرار است به کدام سو برویم؟
