بر طبق آمار و بر اساس تعداد خسارات جانی و میزان خسارات مالی، سیلاب به عنوان مهمترین بلای طبیعی در جهان محسوب میشود. بالغ بر ۵۰ درصد کشته شدگان بلایای طبیعی در دنیا مربوط به سیلاب بوده و حدود ۲۵ درصد مربوط به زلزله است. از بعد هزینهای نیز، حدود ۳۰ درصد خسارات بلایای طبیعی مربوط به سیلاب است. نکته نگران کننده اینکه بدلیل تغییرات آب و هوایی، افزایش جمعیت و سکونتگاهها، تغییرات هیدرولوژیک و مواردی همانند، تعداد و دامنه وقوع سیلابها در حال افزایش میباشد.
با توجه به تغییر اقلیم صورت گرفته در کشور و پیامدهای وقوع سیلاب باید اقدامات لازم جهت پیش بینی و مقابله با سیلاب صورت گیرد و در این زمینه ارتباط و هماهنگی و همکاریهای لازم و مناسب بین نهادها و ارگانهای مرتبط به عمل آید. وضعیت پراکنش وقوع سیل در استانهای مختلف کشور در یک دوره ۲۵ ساله بشرح زیر است.
حداقل ۱۲ دستگاه نیز در بحث مدیریت سیلاب در کشور مستقیما دخیل هستند. برخی از مهمترین این دستگاهها عبارتند از: هواشناسی، شهرداریها و دهیاریها، جهاد کشاورزی، بنیاد مسکن، وزارت راه و شهرسازی، هلال احمر، وزارت نیرو، مدیریت بحران، وزارت بهداشت و درمان، صداسیما و مواردی همانند.
وقوع سیل علاوه بر خسارات جانی و مالی فوری، خسارات زیر ساختی و فرسایشی میان و طولانی مدت هم ایجاد نموده و بنوعی نابود کننده مستقیم و غیر مستقیم منابع و منافع کشور است. بنابر آمار سازمان جنگلها و مراتع کشور ۶۹ درصد از جمعیت ایران در معرض خطر سیلاب قرار داشته که از آن میزان، ۱۸ درصد جمعیت را خطر سیلاب با شدت زیاد تهدید میکند. همچنین در ۲۰ سال گذشته، حدود ۳۵۰۰ سیلاب در کشور بوقوع پیوسته و ۱۲۵ میلیون هکتار از اراضی کشور در معرض فرسایش آبی قرار گرفته اند. آیا در چنین شرایطی لازم نیست که دادستان بعنوان مدعی العموم در بحث مدیریت سیل و سیلاب ورود نموده و با نگرانی پیشگیرانه، بستر ساز کاهش خسارت شود؟
کشور نیازمند نقشه جامع و به روز شده نقاط دارای پتانسیل وقوع سیلاب و نرم افزارهای پیش بینی سیل و الگوی تغییر آن است. در بودجه سال گذشته اعتبار ۲۶۵میلیارد تومان برای اجرای عملیات آبخیزداری و آبخوانداری در ۱۱ استان سیلخیز کشور ازجمله استانهای خوزستان، سیستان و بلوچستان، گلستان، لرستان، فارس در نظر گرفته شد، که متاسفانه محل صرف آنها روشن نبوده و نیازمند دقت نظر است. آبخوانداری در حوضههای بالا دست میتواند با صرف بودجهای نه چندان زیاد، از سیل سنگین و خساراتهای آن تا حد زیادی، ممانعت بعمل آورد. کشور نیازمند سپاه مردمی امداد رسانی در سیلاب است. بیمه سیل و سیلاب بشکل بیمه فراگیر ملی، باید در دستور کار قرار گیرد. استانداردهای ساختمان سازی باید متناسب با این وضعیت بازتعریف شود، سیستمهای هشدار سیل باید فعالانه در کل کشور مستقر شود، لایروبیها و حفظ حریمهای منابع آبی باید مدنظر قرار گیرد، برنامه ریزی برای اسکان موقت و تامین غذا و آب سالم و مواردی همانند، برخی از اقدامات قابل تحقق باید باشد.
وقوع سیل علاوه بر خسارات جانی و مالی فوری، خسارات زیر ساختی و فرسایشی میان و طولانی مدت هم ایجاد نموده و بنوعی نابود کننده مستقیم و غیر مستقیم منابع و منافع کشور است. بنابر آمار سازمان جنگلها و مراتع کشور ۶۹ درصد از جمعیت ایران در معرض خطر سیلاب قرار داشته که از آن میزان، ۱۸ درصد جمعیت را خطر سیلاب با شدت زیاد تهدید میکند. همچنین در ۲۰ سال گذشته، حدود ۳۵۰۰ سیلاب در کشور بوقوع پیوسته و ۱۲۵ میلیون هکتار از اراضی کشور در معرض فرسایش آبی قرار گرفته اند. آیا در چنین شرایطی لازم نیست که دادستان بعنوان مدعی العموم در بحث مدیریت سیل و سیلاب ورود نموده و با نگرانی پیشگیرانه، بستر ساز کاهش خسارت شود؟
کشور نیازمند نقشه جامع و به روز شده نقاط دارای پتانسیل وقوع سیلاب و نرم افزارهای پیش بینی سیل و الگوی تغییر آن است. در بودجه سال گذشته اعتبار ۲۶۵میلیارد تومان برای اجرای عملیات آبخیزداری و آبخوانداری در ۱۱ استان سیلخیز کشور ازجمله استانهای خوزستان، سیستان و بلوچستان، گلستان، لرستان، فارس در نظر گرفته شد، که متاسفانه محل صرف آنها روشن نبوده و نیازمند دقت نظر است. آبخوانداری در حوضههای بالا دست میتواند با صرف بودجهای نه چندان زیاد، از سیل سنگین و خساراتهای آن تا حد زیادی، ممانعت بعمل آورد. کشور نیازمند سپاه مردمی امداد رسانی در سیلاب است. بیمه سیل و سیلاب بشکل بیمه فراگیر ملی، باید در دستور کار قرار گیرد. استانداردهای ساختمان سازی باید متناسب با این وضعیت بازتعریف شود، سیستمهای هشدار سیل باید فعالانه در کل کشور مستقر شود، لایروبیها و حفظ حریمهای منابع آبی باید مدنظر قرار گیرد، برنامه ریزی برای اسکان موقت و تامین غذا و آب سالم و مواردی همانند، برخی از اقدامات قابل تحقق باید باشد.
شعارسال