آیا کاری غیر از تسلیت گفتن از ما بر می آید؟

با آن که کشور زلزله خیزی هستیم و از خطرات زندگی در کنار گسل های فراوان آگاه هستیم متاسفانه از انبوه زلزلهhttps://barzannews.ir/?p=2170&preview=true هایی که در کشور آمده و تعداد زیادی از هموطنان را کشته و مصدوم کرده درس نمی گیریم. زلزله طبس، زلزله رودبار، زلزله بم هر کدام به فاصله سال ها آمده اند و غیر از چند روز اول که همه هیجان زده در گیر آن شده اند، پس از چند روز زلزله غرب کشور هم مانند خیلی از امور مهم دیگر مثل تعداد وحشتناک کشته و مصدوم شده گان تصادفات رانندگی به فراموشی سپرده شده و جریان عادی امور و موضوعات پیش پا افتاده در صدر مسائل قرار می گیرد. در کشوری با شرایط ما باید مهترین سازمان دولتی مدیریت بحران باشد، تمامی مدیران و مسوولان آموزش های لازم را برای پیشگیری و مقابله با زلزله و حوادث طبیعی دیگر فرا گرفته باشند و مردم هم در قالب تیم های محله ای کاملا آموزش دیده، آماده و مجهز باشند. مگر ژاپن، نیوزیلند و حتی خود آمریکا زلزله خیر نیستند و بد نیست مقایسه ای میان رفتارهای خودمان با آن ها در مورد زلزله داشته باشیم. جالب است می دانیم بیشتر خانه های روستایی و بخش قابل توجهی از بافت های شهری در کشور فرسوده و آسیب پذیرند اما منابع مالی که باید برای مقاوم سازی و یا نوسازی آن ها هزینه شود عموما خرج پروژه های غیر ضرور و بدون تناسبی می شود که در معامله میان سیاست مداران ملی و محلی تعیین می شوند. عکس ها و فیلم ها از مناطق زلزله زده نشان می دهد بناهای نوساز هم ریخته و نابود شده اند، پس دانش مهندس محاسب و سازنده و نظارت سازمان های پرخرج شهرداری و دهیاری کجا بوده؟ به جای کار جدی هر روز برای یک حرفه نه چندان حرفه ای روز تعیین کرده و مرتب برای دانش ها و تخصص های مختلف که نقش چندانی در توسعه آن ها نداشته ایم، پدر پیدا می کنیم! به خودمان بیاییم، نه آموزش دیده ایم و نه کاری از دستمان بر می آید، فقط می توانیم تسلیت بگوییم و بعد هم که یادمان می رود، همانطور که طبس، رودبار و بم را از یاد بردیم. اما بدانیم که روزی نوبت خود ما هم خواهد شد