به بهانه کنفرانس تغییرات اقلیمی گلاسکو

برزن نیوز: بزرگ‌ترین اجلاس اقلیمی تاریخ در حالی رو به تمام است که  قرار بود در این نشست برای مهار تغییر اقلیم در راستای نشست پاریس، یک برنامه اجرایی سرشار از ریاضت‌های اقتصادی از سوی برگزارکنندگان به دیگر کشور‌ها تحمیل شود. کنفرانس گلاسکو موسوم به COP26 (کاپ (COP) مخفف عبارت کنفرانس طرفین (Conference of Parties) است که برای بزرگ‌ترین نشست‌های هر ساله سازمان ملل درباره تغییرات اقلیمی به کار می‌رود) که از یک‌شنبه ۳۱ اکتبر با حضور بیش از ۱۰۰ تن از سران و مقام های ارشد کشورهای جهان در شهر گلاسکو در اسکاتلند آغاز به کار کرده است به این دلیل اهمیت دارد که طبق قول و قرار‌های شش سال قبل در اجلاس اقلیمی پاریس، اکنون نوبت به تدوین یک برنامه اجرایی علیه کشور‌های جهان رسیده‌است. در نشست گلاسکو قرار است هر کشور بداند برای مهار گرمایش جهانی چه وظایفی به عهده دارد و به طور عملی و ساختاری چه باید بکند.

بیشترین تولید آلایندگی و گرمایی در کره زمین که متان بخش مهمی از آن است، بر اثر تولید گاز‌های زیست‌محیطی و انتشار گاز‌های طبیعی در اثر فعالیت کشور‌های صنعتی رخ می‌دهد. گاز دی‌اکسیدکربن هم که پس از متان بیشترین حجم را به خود اختصاص می‌دهد بر اثر استفاده بیش از حد از سوخت فسیلی است. این مسائل باعث شده که سیستم گلخانه­ای تشدید شده و کره زمین گرمتر شود و همچنین با تشدید انتشار این گازها، ذوب بیشتر یخ‌های قطبی و بالا آمدن آب‌های اقیانوس را خواهیم داشت. افزایش حجم اقیانوس­ها به دلیل ماهیت و نقش بسیار مهم آنها در کنترل آب و هوای کره زمین، از یک طرف باعث زیر آب رفتن بسیاری از سرزمین­ها و شهرهای ساحلی در آینده مانند منهتن امریکا، جزایر مالدیو، شهر ونیز و… می شود و از طرف دیگر سیستم­های اقلیمی کره زمین مانند لانینو و آلنینو را دچار تغییر کرده و موجب تشدید و تداوم خشکسالی­ها و کاهش بارش­ها خواهد شد.

مجموع این عوامل باعث شده است کشورهای مولد آلودگی خطر را جدی بگیرند و ازاین­رو حدود چهل کشور توافق کردند از مصرف ذغال سنگ برای تولید انرژی بکاهند یا کاملاً آن را متوقف کنند. اما مصرف کنندگان اصلی ذغال سنگ یعنی آمریکا، چین و هند این توافق­نامه را امضاء نکرده­اند. در واقع با عدم تعهد کشورهای اصلی مولد آلودگی از  بین۲۰کشور صنعتی که حدود۸۰درصد گازهای گلخانه­ای را تولید می­کنند، در آینده نمی­توان امیدی به تاثیرات مثبت این اجلاس بر روی محیط زیست کره زمین داشت.

از طرف دیگر مشکل مهم دیگر  بر سر راه کنفرانس آن است که کشورهای ثروتمند به تعهدی که در سال ۲۰۰۹ در مورد کمک مالی به کشورهای فقیر در زمینه تغییرات اقلیمی داده بودند عمل نکرده اند. آنها قرار بود تا سال ۲۰۲۰ مبلغ ۱۰۰ میلیارد دلار به کشورهای در حال توسعه برای انتقال به اقتصاد «کم کربن» کمک کنند که هرگز عملی نشد. این خود یکی از عوامل کاهش اعتماد به نتایج این دوره کنفرانس تغییرات اقلیمی نیز هست.

اما آنچه آشکار است و سالهاست دانشمندان و فعالان حوزه محیط­زیست هشدار می­دهند این است که وضعیت محیط­زیست کره زمین-  تنها مکان مناسب برای زیست ما انسان­ها-  از مرحله بحران عبور کرده و به گفته آنتونیو گوترش، دبیر کل سازمان ملل کنفرانس حاضر «آخرین شانس خوب» برای تثبیت افزایش دما روی ۱.۵ درجه است و شکست اجلاس گلاسکو حکم مرگ بشر است.