پایگاه خبری تحلیلی برزن نیوز نخستین پایگاه تخصصی مطالعات میان رشته ای (برنامه ریزی شهری – منطقه ای)
شهر پورتلند، اورگان – معروف به “شهر پل” برای برخی- رابطه ای نزدیک با آب جاری زیرسطحی خود دارد. در طول ماه های گرم تابستان، ساکنان خود را با شنا و آب تنی در رودخانه ویلامت خنک می کنند. از سال ۱۹۱۲، آب تمیز و خنک طی ساعات روز از آبخوریهای برنزی نمادین شهر جاری است. اخیراً، لوسیدانرژی؛ استارت آپی که در سال ۲۰۰۷ راه اندازی شده، راهی برای تولید برق با استفاده از آب آشامیدنی بدون هیچگونه اثرات مخرب زیست محیطی یافته است.
از سال ۲۰۱۵، شهر پورتلند با همکاری شرکت لوسید انرژی اقدام به نصب توربین های تولید برق در لوله های آب گرانش خورده کرده است. ویدیوی جدید تولید شده توسط موسسه ون با همکاری سیتی لب، نشان می دهد که این سیستم چگونه کار می کند.
همزمان با حرکت جریان آب از طریق لوله ها، توربین ها به چرخش در می آیند و انرژی اضافی را که توسط شرکت جنرال الکتریک شهر پورتلند خریداری می شود، ذخیره می کنند و در شبکه برق شهر قرار می دهند. حدود ۱۵٫۵ متر از لوله های توربین دار مخصوص در شهر پورتلند نصب شده که سالانه به طور متوسط ۱۱۰۰ مگاوات ساعت برق تولید می کند. این میزان انرژی تولیدی برای مصرف حدود ۱۵۰ خانه کافی است.
این میزان انرژی ممکن است زیاد به نظر نرسد، اما به گفته لورا ویزلند، تحلیلگر ارشد انرژی در اتحادیه دانشمندان متعهد، برای شهرهایی که هدفشان کاهش میزان وابستگی به سوختهای فسیلی با روش های مقرون به صرفه است، کمترین ها نیز به حساب می آیند.
او می گوید: “اگر شهری این سرمایه گذاری را انجام می دهد، دلیلش تعهدی است فراتر از الزامات دولتی برای تولید برق پاک؛ این تعهد، نقش و تأثیر قابل توجهی دارد.” من فکر می کنم که هر شرکت تأمین کننده برقی که علاقه مند به تکیه و سرمایه گذاری روی تولید برق غیرفسیلی است، باید تا آنجایی که امکان دارد منابع تحت سرمایه گذاری خود را تنوع ببخشد؛ تا هرگونه خطر احتمالی فقدان سایر منابع مورد انتظار تأمین برق کاهش یابد.
بر خلاف سیستم های آبی که در سدها در سراسر کشور نصب می شوند، سیستم شهر پورتلند از زیرساخت های موجود استفاده می کند که به آن امکان می دهد از کشتار ماهی ها و دیگر حیوانات دریایی جلوگیری کند و همینطور به طور قابل توجهی از تغییر زیستگاه های آبزیان اجتناب می شود.
استارت آپ لوسید انرژی، در چندین شهر دیگر جهان، از جمله ریورساید در کالیفرنیا و ژوهانسبورگ در آفریقای جنوبی، لوله های آبی توربین دار را نصب کرده است. اما چه چیزی مانع راه اندازی فناوری یاد شده در شهرهای مختلف ایالات متحده امریکا است؟ اول اینکه، شرایط جغرافیایی که شهر در آن قرار دارد، میزان قابلیت و کاربردی بودن لوله های تولید برق را تعیین می کند. پورتلند، میزان زیادی از منابع آب خود را از حوضه آبخیز بولران، که در کوه های بالای شهر قرار دارد، تأمین می کند. این بدان معنی است که گرانش موجود، کار را انجام می دهد تا آب را در لوله ها به جریان بیاندازد و آن را در سراسر شهر پخش کند. ویزلند می گوید: “این وضعیت مثبت خالص برای تولید است زیرا نیازی به برق اولیه برای پمپاژ آب درون لوله ها وجود ندارد.” “واضح است که در هر سیستم تامین آب شهری چنین موقعیتی موجود نیست. ”
جایگزینی زیرساخت های موجود با لوله های تولید برق لوسید، نیاز به تأمین منابع مالی و همینطور هماهنگی بین سازمان های آب و برق شهری دارد. اما برخی مزایای مالی نیز که هزینه های آن را جبران می کند، متصور است. براین اساس، در حالیکه پروژه نیروگاه برق لوله ای پورتلند حدود ۱٫۷ میلیون دلار هزینه خواهد داشت، انتظار می رود در طول یک قرارداد ۲۰ ساله، انرژی پاکیزه ای به ارزش ۲ میلیون دلار تولید کند.
استن وند برگی، مهندس اصلی در اداره آب پورتلند، در این ویدئو می گوید: “شهر نسبت به انرژی بسیار هوشیار است. بهره برداری هوشمندانه از آب همواره در فکر و ذهن ماست.”این هوشیاری نسبت به انرژی در ژن ما قرار دارد.”.
منبع:
