سه شنبه , ۱ خرداد ۱۴۰۳ - ۵:۱۸ بعد از ظهر

شهر سازی

چرا نمای رومی در ایران فراگیر شد؟

چرا نمای رومی در ایران فراگیر شد؟

علی شجاعی اظهار کرد: نمای رومی که تلفیق و ترکیبی از عناصر یونان باستان هم درآن به چشم می‌خورد، اگر مورد استقبال قرار نمی‌گرفت، به این شکل در ساختمان سازی همه گیر نمی‌شد.  این سبک از معماری در نمای ساختمان توانست به نیاز طبقه‌ای از جامعه که به دلیل برخورداری …

توضیحات بیشتر »

سرمایه گذار بزرگ چینی برای حضور در کیش اعلام آمادگی کرد

سرمایه گذار بزرگ چینی برای حضور در کیش اعلام آمادگی کرد

به گزارش برزن نیوز به نقل از ایرنا، سازمان منطقه آزاد کیش در نمایشگاه CIFIT2023 چین که یکی‌ از مهمترین نمایشگاه‌های بین المللی حوزه اقتصادی محسوب می‌شود، حضور داشته و امروز به‌ عنوان تنها غرفه این نمایشگاه از «لی» سرمایه گذار بزرگ چینی میزبانی کرده است. «رحیم سرهنگی» مدیرعامل سازمان …

توضیحات بیشتر »

نفع «شهروندان» یا «تک‌پلاک»ها؟

نفع «شهروندان» یا «تک‌پلاک»ها؟

مهدی عباسی در تشریح ویژگی‌‌‌های کمیسیون ماده ۵ کارآمد که بتواند در وقت ضرورت گرهی از مسائل حوزه شهرسازی در تهران را باز کند، گفت: کمیسیون ماده ۵ باید تصمیماتی را اتخاذ کند که کمترین عوارض مخرب را برای شهر و شهروندان به دنبال داشته باشد و از طرفی بهترین …

توضیحات بیشتر »

شهرکُشی

تاریخ توسعه شهرهای ایران را که ورق بزنید، پر است از وعده‌دادن‌ها و عمل‌نکردن‌ها، طرح‌ها و بایگانی‌شدن‌ها، آمدن و رفتن مدیرانی با رویکردهای متفاوت. پر است از طرح‌های شهری که نتوانست مرهمی باشد بر زخم پنهان و آشکار شهر. شهرها اما دیگر زخم‌ها بر تن‌شان عفونت کرده؛ مرهم که نه، دیگر نیاز به جراحی دارند؛ تا جانی دوباره گیرند و مأمنی باشند برای ساکنانشان. دهه 40 بود که مدیران شهری به منظور سروسامان‌دادن به شهرها با الگوبرداری منسوخ از کشورهای اروپایی، طرح جامع تفصیلی را برای اداره شهر تجویز کردند. چند دهه بعد، کم‌کم آسیب‌ها و تبعات آن مدل برنامه‌ریزی یقه شهرهایمان را گرفت و هر سال راه را برای نفسشان تنگ‌تر کرد. حالا ما مانده‌ایم و شهرهای نیمه‌جان. قرار بود چنین طرح‌هایی میان جمعیت، خدمات، فعالیت و سکونت تعادل ایجاد کند؛ یعنی اساسا مأموریت طرح‌های مدیران شهری همین است اما متأسفانه در عمل نه تنها تعادلی در شهرها اتفاق نیفتاد، بلکه شلختگی، آزردگی و کلافگی از تمامی اجزای شهرها فریاد زده می‌شود. «شهرسازی بر روی آب» نام نشستی بود که در اول ماه جاری به همین منظور و در آستانه کلیدخوردن نوشتن طرح جامع چهارم برگزار شد. استادان و مدیران حوزه شهرسازی دور هم جمع شده و درخصوص آسیب‌شناسی طرح‌های شهرسازی در این چند دهه اخیر صحبت کردند. سهراب مشهودی، کارشناس معماری و شهرسازی معتقد است چند اشتباه اصولی در طراحی و اجرای طرح‌های جامع اتفاق افتاده که بهترین توصیف آن می‌شود: شهرسازی روی آب؛ اما این اشتباهات چه بوده که تا به این حد شهرسازی ما را بی‌اصل و بنیان کرده است؟ ‌فضای شهری که هر کدام از ما در آن زیست می‌کنیم، بازتابی است از سیاست‌های شهرسازی که در طرح جامع مشخص می‌شود. کارکرد طرح جامع تعیین سه خط قرمز مهم برای شهر است: سقف تراکم ساختمانی، کاربری معین، حد جمعیتی مناطق. همچنین این طرح محدوده قانونی شهر و نحوه استفاده از اراضی را معین می‌کند. با تعیین این محدوده، ارائه خدمات شهری و ایجاد زیرساخت برای اراضی خارجی ممنوع می‌شود. برای بررسی و آسیب‌شناسی سیاست‌های شهرسازی حال حاضر، باید سیر تحولات طرح جامع را در نظر داشت. با نگاه به طرح‌های جامع شهری و بازخوانی آنها می‌توان سه دوره را برای آن در نظر گرفت: دوره اول؛ انبساط محدوده‌ شهرها (۱۳۴۵-۱۳۶۵)؛ در این دوره متناسب با پیش‌بینی جمعیت صورت‌گرفته برای 25 سال آینده مساحت شهرها افزایش یافت. در آن دوره با مداخلات انجام‌شده و الحاقات اراضی اتفاق‌افتاده بعد از انقلاب که ذیل قوانین شهری از آن نام برده می‌شود، مساحت شهرها افزایش یافت. دوره دوم؛ تلفیق توسعه متصل و منفصل (۱۳۶۵-۱۳۸۰)؛ ویژگی خاص این دوره توجه به اطراف شهرهاست. این طرح‌ بر اساس افق‌های ۱۰ ساله و ۱۵ ساله و با پیش‌بینی جمعیت آتی شهرها، اقداماتی را برای تأمین زمین سرانه‌های مسکونی و... تکلیف کرد. تأمین زمین مورد نیاز یا به صورت الحاق زمین به مساحت موجود شهرها یا با تعریف شهرهای جدید در اطراف کلان‌شهرها و اسکان سریز جمعیتی در آنجا بوده است. دوره سوم؛ بستنِ محدوده شهرها؛ به نامِ توسعه میان‌افزا به کامِ توسعه عمودی (۱۳۸۰ تاکنون)؛ در این دوره به صورت رسمی کمربندی بر دور شهرها بسته شد و به تبع آن هرگونه افزایش در محدوده شهرها ممنوع شد. دوره سوم را می‌توان بی‌اغراق بدترین دوره تاریخ طرح‌های شهرسازی ایران دانست. ممنوعیت ایجادشده با بهانه حفظ محیط زیست و استفاده از زمین‌های احتکارشده در داخل بافت شهری اتفاق افتاد. با پررنگ‌شدن مفهوم توسعه درون‌افزا، مدیران شهری برای پاسخ به نیاز زمین برای تأمین مسکن، زمین‌های بلااستفاده در داخل محدوده شهری را پاسخی مناسب برای ساخت‌وساز داخل شهر می‌دانستند. اما در عمل نه تنها این زمین‌ها به چرخه تولید مسکن بازنگشت، بلکه به دلیل هم‌زمانی ایجاد کمربند شهری با تراکم‌فروشی در شهر، شهرکشی توسط مدیران شهری رقم خورد. ‌برای مردم هیچ‌چیز، برای عمودی‌سازان همه‌چیز از دهه 70 به بعد و هم‌زمان با دوره‌های دوم و سوم طرح جامع شهری، دو اتفاق مهم و تعیین‌کننده در حوزه شهرسازی رخ داد. در اوایل دهه 70 و با اتمام مهلت ۵ ساله قانون ثانویه زمین شهری در سال ۱۳۷۱، قانون جدیدی در باب زمین شهری تنظیم نشد و دولت در سال ۱۳۷۳ تصمیم به فروش زمین به «قیمت روز» گرفت. از طرفی با تصویب لایحه خودکفایی و استقلال شهرداری‌ها از بودجه عمومی (۱۳۷۱)، بحث فروش ضوابط شهری (تراکم‌فروشی) نیز آغاز شد. در سال 1378، مصوبه شورای عالی شهرسازی و معماری ایران تحت عنوان «ضابطه جلوگیری از افزایش محدوده شهرها (۱۳۷۸)» نیز شرایط را برای توسعه سالم شهر سخت‌تر کرد. در ماده ۱ ضابطه مذکور آمده است: «از تاریخ تصویب این مصوبه، هرگونه افزایش در محدوده مصوب طرح‌های هادی و جامع شهری تا زمانی که تراکم جمعیتی شهر براساس طرح‌های مصوب تحقق پیدا نکرده باشد ممنوع است». همچنین در ماده ۸ این مصوبه به ایجاد کمربند سبز برای جلوگیری از گسترش بی‌رویه شهرها و حفظ اراضی کشاورزی و باغات و جنگل‌های موجود در حریم شهرها تأکید شده است. مطابق این مصوبه، محدوده شهر تهران از ۷۲۰ به ۶۲۰ کیلومترمربع ومحدوده شهر مشهد از ۴۰۰ به ۳۰۰ کیلومترمربع کاهش یافت. همچنین محدوده شهر شیراز از ۱۸۶ کیلومترمربع بدون تغییر در افق طرح تثبیت شد. تمامی این تغییرات سرآغازی بر سرمایه‌ای‌شدن زمین، توسعه عمودی و افزایش تراکم در شهرها بود. این اقدامات عجیب و غریب سیاست‌گذاران وقت، بستر را برای شهرداری‌ها مهیا کرد تا برای تأمین بودجه مورد نیاز خود به فروش تراکم در شهرها روی بیاورند. با گذشت زمان شهرداری از لحاظ ساختار مالی و درآمدی وابسته به فروش تراکم شد و همین مسئله سبب شد شهرها تجربه‌ای تلخ و اغراق‌شده از توسعه عمودی و افزایش تراکم را از سر بگذرانند. آنچه سیاست‌گذاران مدنظر داشتند توسعه درون‌افزا بود که به دلیل محقق‌نبودن ابزار تنظیمی و سازوکار اجرای آن، این سیاست شکست خورد. بنابراین از یک سو بسته‌شدن کمربند شهرها و ممنوعیت الحاق زمین به محدوده شهری و از سوی دیگر عدم موفقیت توسعه درون‌افزا شرایط را برای استفاده سرمایه‌ای از زمین و توسعه‌ عمودی فراهم کرد. همه اینها به معنای آن است که برآیند تمامی این اقدامات به نفع عمودی‌سازها تمام شده و به ضرر مردم، چراکه عمودی‌سازی آورده‌ای جز گرانی شهر برای مردم نداشته و ندارد. برنامه‌ای بر اساس رؤیای طراحان برگردیم به طرح جامع و اشتباهاتی که تا به این حد شهرسازی ما را بی اصل و بنیان کرده است. طبق آمار رسمی منتشرشده، در این دو دهه اخیر نهایتا 15 درصد طرح‌های جامع تاکنون اجرایی و عملیاتی شده است. ‌این عدد یعنی طرح جامع اصلا عملیاتی نشده است. به عبارت بهتر سیاست‌گذاران طرحی را آماده کرده و به تصویب رسانده‌اند اما در عمل مدیران شهری تعهدی در اجرای کامل آن نداشته‌اند. جدا از این تخلف، همان 15 درصد اجرا‌شده هم در بخشی بوده که آسیب‌های جدی به شهر و زیست شهری زده است. مشهودی، دو اشتباه راهبردی و مؤثر طرح جامع را تعیین جمعیت و محدوده شهری می‌داند. اساسا برای آماده‌سازی طرح جامع، غالبا یک دامنه تغییراتی را برای پیش‌بینی جمعیت، مدنظر می‌گیرند و بر اساس آن ظرفیت‌های خدماتی و طبیعی شهر را سیاست‌گذاری می‌کنند. مسئله مهم این است که تجربه نشان داده در هیچ‌کدام از این طرح‌ها، این پیش‌بینی‌ها محقق نشده؛ ازاین‌رو برنامه‌ها بیشتر متناسب با تصورات و ذهنیات طراحان بوده تا با واقعیت. برای مثال، در شهرهای بزرگ جمعیت سه برابر رقم پیش‌بینی‌شده رشد پیدا کرده و در عین حال سازوکار مدیریت، ظرفیت خدماتی و سکونتی شهر برای یک‌سوم آن طراحی شده بود؛ بنابراین تعیین آن سه خط قرمزی که به‌عنوان کارکرد طرح جامع عنوان شده بود، از اساس روی آب بنا شده است. متأسفانه تنها بندی که از این طرح مخصوصا نسخه سوم، به صورت کامل اجرا شده، بستن مرزهای شهر است. نیازی به تبیین و تفسیرهای مفصل نیست. وقتی کمربندی به دور شهر کشیده می‌شود دو اتفاق رخ می‌دهد؛ اول آنکه به محض بستن محدوده شهر، قیمت زمین داخل خط فرضی ۱۰ برابر بیشتر می‌شود و در مقابل اراضی خارج محدوده ارزش مالی خود را از دست خواهند داد. اتفاق بعدی که از تبعات اتفاق اولی بوده این است که ۲۰ تا ۲۵ درصد از شهروندان زیر خط فقر سکونت شهری می‌روند‌؛ چراکه آنها حاشیه نشین شده و ملک آنها دیگر قانونی نیست؛ بنابراین از مهم‌ترین فاکتور رفاه که مسکن است محروم خواهند شد. درواقع با کشیدن خط محدوده گفته می‌شود مردم خارج از محدوده حق ندارند در شهر زندگی کنند. نکته بسیار مهم آن است که نهایتا در طرح‌های بعدی این مناطق به شهر با یک هزینه زیادی الحاق خواهند شد و این تحمیل هزینه اضافی بر شهر است. ‌پیشنهاداتی برای نوشتن طرح جامع 1425 اگر برنامه و سیاست‌ها ناظر به مسائل شهر نباشد، پس دقیقا به چه منظور طراحی می‌شوند؟ شاید تنها مسئله‌ای که تمامی کارشناسان حوزه مسکن و شهرسازی بر آن متفق‌القول هستند این است که مسئله اصلی شهرهای امروزی ما مسکن است. معضل مسکن نه تنها نفس شهر و شهرسازی را به شماره انداخته بلکه تأثیر مستقیم بر رفاه شهروندان هم دارد. بنابراین انتظار می‌رود در این دوره طراحان برنامه جامع شهری، مسئله مسکن را در صدر مسائل گذاشته و مطابق آن چارچوب کلی را طرح‌ریزی کنند. در همین راستا سعید قربانی، کارشناس ارشد حوزه مسکن در گفت‌وگو با «شرق» سه پیشنهاد را مطرح کرد: 1-با توجه به وخامت شرایط مسکن در کشور باید در شهر تهران بازتنظیم زمین به منظور نوسازی بافت‌های ناکارآمد و فرسوده صورت بگیرد. به همین منظور در ابتدا این تأکید فسادانگیز بر محدوده شهری باید برداشته شود. فریز دوباره محدوده شهری کلان‌شهرها در شرایط حال حاضر نتیجه‌ای جز برهم‌زدن توازن میان عرضه و تقاضای بازار مسکن و نهایتا گرانی بیش از انداره در این بازار ندارد. افزایش محدوده تهران به معنای بارگذاری جمعیتی بیشتر در این شهر نباید باشد بلکه باید با تهاتر زمین با مالکان بافت‌های فرسوده، تراکم جمعیتی این بافت‌ها تقلیل یابد و در بافت‌های فرسوده بازتنظیم زمین بدون استفاده از تراکم تشویقی اتفاق بیفتد. دولت با عدم نگاه تجارت‌مآبانه به زمین، آن را با برنامه‌ریزی دقیق عرضه کند. پهنه‌ها و محدوده‌هایی که می‌توان در آن محدوده‌ها زمین شهری اختصاص داد با برنامه‌ای ویژه، زمین شهری را به متقاضیان ساخت و تولید واحد مسکونی عرضه کرد. ضمن اینکه باید محدودیت‌هایی مانند عدم تعرض زمین شهری به پهنه‌های مربوط به زمین‌های کشاورزی، فضای سبز و... مشخص شود. 2- مورد بعدی، تعیین CBD (Central Business District) برای شهر است. تعیین CBD باید یکی از اولویت‌های طرح جامع باشد. CBD همان محدوده تجاری و اداری مرکز شهر است. در همه شهرهای دنیا منطقه‌ای از شهر تحت عنوان CBD مشخص می‌شود. این ناحیه که بیشتر شرکت‌های بزرگ و کوچک تجاری و اداری در آن قرار دارند داری ساختمان‌های بلندمرتبه‌ای است و تراکم در آن به نسبت سایر نقاط شهر بیشتر است. مثلا در شهر نیویورک، منطقه منهتن همان CBD است. در حال حاضر تهران فاقد CBD است. برای ساماندهی وضعیت شرکت‌های تجاری و اداری تعیین CBD بسیار ضروری است. تعیین CBD از آن جهت اهمیت دارد که پهنه‌ای از شهر که باید ساختمان‌های بلندمترتبه و متراکم در آن قرار داشته باشند مشخص است. خط آسمان شهر را بهبود می‌بخشد و این بی‌نظمی تراکمی که به‌صورت قارچ‌گونه در جای‌جای شهر اتفاق افتاده را ساماندهی خواهد کرد. 3-مورد آخر، ساماندهی مشاغل و صنایع مزاحم است. یکی از معضلات اصلی تهران است، حضور مشاغل آلاینده و بعضا ناسازگار با بافت مسکونی است که در تهران به چشم می‌خورد که برخی از این مشاغل باید از بافت مسکونی خارج شده و به‌صورت خوشه‌ای در نقاط مناسب مکان‌یابی و ساماندهی شوند.‌

تاریخ توسعه شهرهای ایران را که ورق بزنید، پر است از وعده‌دادن‌ها و عمل‌نکردن‌ها، طرح‌ها و بایگانی‌شدن‌ها، آمدن و رفتن مدیرانی با رویکردهای متفاوت. پر است از طرح‌های شهری که نتوانست مرهمی باشد بر زخم پنهان و آشکار شهر. شهرها اما دیگر زخم‌ها بر تن‌شان عفونت کرده؛ مرهم که نه، …

توضیحات بیشتر »

شهرهای هوشمند و تاب‌آور

لازمه مدیریت کارآمد شهرها ایجاد شهرهای هوشمند است

  کلودیو فورگاسی*[۱] * گروه شهرسازی، دانشکده معماری و محیط ساخته شده، دانشگاه صنعتی دلفت، دلفت، هلند موسسه AMS آمستردام برای راه‌حل‌های پیشرفته‌یِ کلانشهر، مرکز ۴TU هلند برای مهندسی تاب‌آوری، هلند[۲] ترجمه سیدهادی حسینی   برزن نیوز: در میان بی‌شمار عوامل تغییر، توسعه شهرها به عنوان سیستم‌های زیستی و فنی-اجتماعیِ …

توضیحات بیشتر »

تهران تقسیم می‌شود؟

محمد مهدی حیدری درباره تاب‌آوری سازه‌ها و ساختمان‌ها گفت: در خصوص ارتقای تاب‌آوری سازه‌ها و ساختمان‌ها ما هم از نظر تدوین قوانین و مقررات و هم از نظر تحقیقاتی و عملیاتی برنامه‌هایی را از گذشته در دستور کار داشتیم. در زمینه تدوین ضوابط و مقررات مهمترین سندی که در زمینه تاب‌آوری سازه‌ها داریم، آئین‌نامه ۲۸۰۰ است که ویرایش پنج این آئین‌نامه را از سال ۹۸ آغاز کردیم و تا دو ماه آینده نهایی می‌شود. وی با بیان اینکه ویرایش پنجم آیین‌نامه ۲۸۰۰ تا دو ماه دیگر از سوی وزارت راه و شهرسازی به جامعه مهندسی کشور ابلاغ خواهد شد، اظهار کرد: این ویرایش با توجه به بازخورد‌هایی بود که از ویرایش چهارم تا کنون برای ما ارسال می‌شد؛ چرا که دغدغه‌هایی مطرح شد، از این‌رو ویرایش پنجم را در دستور کار قرار دادیم. حیدری اضافه کرد: علاوه بر آن در حوزه تاب‌آوری و ارتقای پایداری سازه‌ها نیز تدوین شده که از آن جمله می‌توان به مبحث سه مقررات ملی ساختمان در حوزه‌هایی، چون حریق اشاره کرد. رئیس مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی تاکید کرد: در حوزه عملیات نیز جزء پنج بند «ض» ماده ۱۴ قانون مدیریت بحران را در حوزه ارزیابی ایمنی سازه‌های بلندمرتبه، حساس و مهم با اولویت کلانشهر‌ها در دستور کار داریم. اجرای این بند قانونی در تهران از یک سال گذشته آغاز شده است. وی با بیان اینکه این پروژه با مشارکت و همکاری شهرداری تهران و سازمان مدیریت بحران شهر تهران اجرایی شده است، اظهار کرد: برای این منظور در تهران ۲۲ اکیپ تشکیل شده است و به آن‌ها طی دوره آموزشی، دستورالعمل‌های ارزیابی سازه‌ها را ارائه کردیم و این تیم در حال اجرای این طرح هستند و نتایج این ارزیابی‌ها در این مرکز مورد بررسی قرار می‌گیرد. حیدری تاکید کرد: در این پروژه تاکنون حدود ۱۲۰۰ سازه مورد ارزیابی قرار گرفته است. این سازه‌ها در چهار دسته تقسیم‌بندی شدند و بر این اساس دسته‌ای از سازه‌ها در گروه A هستند که هیچ مشکلی ندارند. دسته دیگر در گروه B قرار گرفتند که در ساختار شهرداری، یکسری نقص مدارک فنی دارند، ولی پایداری سازه هیچ مشکلی ندارد. وی گروه دیگر سازه‌ها را ساختمان‌های دسته C دانست که نیاز به مشاوران مقاوم‌ساز دارند تا مشاوره‌های دقیق‌تری دریافت کنند و طرح مقاوم‌سازی برای آن‌ها پیاده‌سازی شود. رئیس مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی، با بیان اینکه دسته دیگر سازه‌ها در گروه E قرار گرفته‌اند، افزود: این دسته از سازه‌ها دیگر ارزش مقاوم‌سازی ندارند و باید تخریب شوند. ما این چهار دسته سازه را شناسایی و به شهرداری تهران گزارش آن را ارسال کردیم تا آن‌ها از طریق مبادی قانونی، در خصوص ساختمان‌هایی که نیاز به بازسازی دارند، اقدام کنند. وی با بیان این‌که این مطالعات به طور پیوسته در حال اجرا است، گفت: سازه‌های مورد مطالعه در این مطالعات از سه طبقه به بالا بوده است. آتش‌سوزی نمای سازه‌ها رئیس مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی در خصوص آتش‌سوزی نما، توضیح داد: از سال ۹۸ که مبحث سه مقررات ملی ساختمانی الزامی و ابلاغ شد، در زمینه نمای کامپوزیت بحث شد که نما‌های کامپوزیتی که کندسوز نیستند و قابل اشتعال هستند، باید استفاده از آن‌ها در سازه‌ها ممنوع شود و این ضوابط باید در حوزه اجرا رعایت شود. وی تاکید کرد: کشور از نظر دانش علمی مهندسی عمران و قوانین و ضوابط کمبودی ندارد و برخی از آن‌ها مربوط به حوزه اجرا و نظارت هستند که باید رعایت شود. باید‌هایی که در بیمارستان گاندی رعایت نشد حیدری یادآور شد: نمایی که در ساختمان بیمارستان گاندی استفاده شده بود، منطبق با قوانین مهندسی نبوده است. حتی اگر این بیمارستان قبل از مبحث سه مقررات ملی ساخته شده باشد، لازم بود سیستم‌های اطفاء حریق در نما نصب می‌شد تا از اتفاقات ناگوار بعدی جلوگیری می‌شد. رئیس مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی تاکید کرد: لازم است نما‌های موجود با نما‌های جدید کندسوز جایگزین شوند که منطبق با مبحث سه باشد که شاید در وهله اول هزینه‌هایی را در پی دارد. وی افزود: مشاهده کردیم که شهرداری تهران در این زمینه مشوق‌هایی را برای بازسازی نما‌ها در نظر گرفته بود و برای گام دوم نیاز است که نما‌ها و سیستم‌های اطفاء حریق کنترل شوند.

استان تهران غربی تشکیل می شود؟ تقسیم استان تهران به کجا رسید؟ چند سالی است که حرف از تقسیم تهران زده می‌شود.یک‌بار حرف از انتزاع ری از تهران زده می‌شود سپس حرف از تاسیس استان تهران جنوبی با مرکزیت رباط کریم به میان می‌آید، یکبار حرف از تاسیس استان تهران …

توضیحات بیشتر »

اسنپ و تپسی تاکسی های خطی و گردشی را بلعیدند!

چرا خرید تاکسی برقی برای تهران واجب است؟ | ورود این تاکسی ها به پایتخت پس از عبور از چند فیلتر کارشناسی

 اگر در اوقات پیک تردد نگاهی به خیابان های تهران داشته باشید مسافران فراوانی را می بینید که کنار خیابان معطل تاکسی هستند. همین شرایط را در پایانه ها و ایستگاه های تاکسی و تاکسی ون در نقاط مختلف شهر نیز شاهد هستیم. نکته قابل توجه این که اگر در …

توضیحات بیشتر »

اجرای طرح کلید به کلید در بخش مسکن/ خانه فرسوده بدهید واحد نوساز بگیرید

سکونت ۱۰ میلیون ایرانی در بناهای ناپایدار

به گزارش برزن نیوز به نقل از ایسنا، اوایل امسال محمد آیینی معاون وزیر راه و شهرسازی از اجرای قریب الوقوع طرح معاوضه خانه های فرسوده واقع در محدوده های هدف بازآفرینی شهری با واحد نوساز یا زمین خبر داد. او به تازگی اعلام کرده که این طرح در قالب …

توضیحات بیشتر »

شهرسازی و افزایش تاب‌آوری سازه‌ها در پایتخت به تحول نیاز دارد

شهرسازی و افزایش تاب‌آوری سازه‌ها در پایتخت به تحول نیاز دارد

 امیرکیوان صالحی روز چهارشنبه در نشست جامع بررسی راهکارهای افزایش تاب‌آوری شهر تهران با حضور جمعی از اساتید دانشگاه و نخبگان مهندسی زلزله در محل شورای شهر پایتخت، اظهارداشت: افزایش تاب‌آوری به مفهوم افزایش سطوح آمادگی، هماهنگی، پایداری و در نهایت بازیابی سریع پس از ایجاد خرابی‌ها است. وی افزود: هدف از …

توضیحات بیشتر »

طرح‌ جامع مشهد بیش از یک دهه گروگان گرفته شده بود

مشهد

فرزانه صادق مالواجرد، امروز، ۷  شهریور ماه در نشستی با عنوان آسیب‌شناسی طرح‌های تفصیلی از منظر تحقق پذیری که در محل ساختمان پژوهشکده نوین شهر معنوی ثامن برگزار شد، با اشاره به نگرش‌های موجود در تهیه طرح‌ها و عوامل موثر بر آن عنوان کرد: اساسا مقایسه شهر و شهرسازی در ایران …

توضیحات بیشتر »