شنبه , ۱ اردیبهشت ۱۴۰۳ - ۶:۴۳ بعد از ظهر
  • کد خبر 16041
  • فرم، فضا و طراحی (از تجربه ایرانی تا اروپایی)
    فرم، فضا و طراحی (از تجربه ایرانی تا اروپایی)

    فرم، فضا و طراحی (از تجربه ایرانی تا اروپایی)

     

    طراحی شهری به مفهوم امروزی آن قدمت چندانی ندارد و ریشه‌های آن را می‌توان در اندیشه‌های مدرنیسم جستجو کرد. فارغ از جنبه‌های معمارانه و زیبایی شناسانه که در زمان­های گذشته در برخی شهرها در قالب تک بناها و کاخ‌های سلطنتی و یا آثار خاص نظیر میدان‌ها، پل‌ها و فضاهای عمومی، توسط افراد نخبه طراحی و ساخته شده است، رشته­ها و حرفه‌های جدید اکادمیک نظیر مهندسی شهر، برنامه­ریزی و طراحی شهری به مفهوم جدید آن، تحت تأثیر رشد شهرهای اصلی اروپایی و آمریکای شمالی در اواسط قرن نوزدهم شکل گرفت که رویکردی کل­نگر نسبت به توسعه شهری داشتند.

    «مدرنیسم»، «پست­مدرنیسم» و «توسعه پایدار»، جریانات و رویکردهای اصلی در فرایند سیر تکاملی شهر معاصر و علوم مرتبط با طراحی شهری هستند. اغلب از مدرنیسم به دلیل چارچوب‌های خشک، فضاهای فاقد تنوع و اصول فولادی و بتنی که از معماری و طراحی شهر ارائه می‌دهد، به “وحشی­گری نو” یاد می‌کنند. ظهور پست‌مدرنیسم در پرکتیس طراحی شهری در دهه­ی ۱۹۷۰، به‌مثابه‌ی واکنش سیاسی به تجویزهای دیکتاتوری کنگره­ی بین­المللی معماری مدرن (سیام) است. از این دوره به بعد است که مفاهیم زیست‌محیطی، ارتقای کیفیت محیط و ساخت مکان پایدار، هدف برنامه‌ریزی و طراحی شهری تعریف می‌شود. در این خوانش متفاوت از طراحی شهری، حق به شهر و برخورداری از شهر زیست پذیر هدفی است تا از طریق آن، همه­ی افراد بتوانند در آن زندگی شایسته و خلاقانه­ای داشته باشند.

    قصه­ی شهر معاصر در ایران همانند بسیاری از کشورهای درحال‌توسعه، بسیار شتابان، هولناک و عمدتاً به تبعیت از پیشران­های سیاسی، اقتصادی و شبه مدرنیستی است، به همین خاطر، شهرسازی و طراحی شهری در تمامی دوره­های ۵۰ ساله­ی خود رنگ و بوی مدرنیستی/سرمایه دارانه به خود گرفته و کمتر مجالی برای پرداختن به مفاهیم انسانی­تر داشته است. امروزه در همه­ی شهرهای جهان و از جمله شهرهای ایران، به جرات می­توان گفت که سرمایه در مفهوم عام و تبدیل سرمایه­­ی نقدی به سرمایه­ ثابت، نقش محوری در طراحی و ساخت شهرها دارد، به همین خاطر است که سیاست‌های مرتبط با آمایش، برنامه‌ریزی و طراحی شهرها نیز بیش‌ازپیش باعث جدایی گزینی اجتماعی و تبدیل شهرها به فضاهای امن برای گردش سرمایه می‌شود.

    کتاب حاضر” فرم، فضا و طراحی” اثر ارزشمند محمود توسلی است که در سال ۲۰۲۰ توسط انتشارات اشپرینگر نیچر منتشر شده است. ترجمه و انتشار این اثر به زبان فارسی از دو حیث دارای اهمیت است، اول اینکه نویسنده فردی شناخته‌شده، استادی بنام و صاحب سبک در حوزه­ی طراحی شهری و به‌ویژه مطالعات معماری و شهرسازی مناطق گرم و خشک محسوب می‌شود و دوم اینکه؛ نویسنده در این کتاب افزون بر جنبه‌های کیفی در طراحی محیط شهری؛ نظیر اقلیم، جنبه‌های هنری و شرایط اجتماعی- فرهنگی، به مقایسه­ی تجربه­ی ایران و اروپا در شکل‌دهی به فرم و فضای شهری در کلیتی یکپارچه پرداخته است.

    این کتاب بنا به ماهیت موضوعی خود می­تواند راهنمای خوبی درزمینه‌ی شناخت و درک تجربه­های طراحی شهری در کشور و مناطق گرم و خشک باشد و مورداستفاده‌ی رشته­های مرتبط با شهر نظیر شهرشناسی، طراحی شهری و برنامه­ریزی شهری قرار بگیرد.



    مطلب پیشنهادی

    بازگشت رویکرد «خودرو محور» به شهرسازی؟

    بازگشت رویکرد «خودرو محور» به شهرسازی؟

    طراحی، آغاز و انجام برخی از پروژه های ساخت بزرگراه و تونل در دوره جدید مدیریت شهری انگاره تلاش برای شهرسازی بر محور انسان و برای انسان را کم رنگ کرده است. در دوره پیشین مدیریت شهری، ضمن انتقاد از ساخت بزرگراه های متعدد با هزینه‌های بالای هزار میلیارد تومان بر لزوم تغییر رویکرد شهرسازی به رویکرد «انسان محور» تاکید کردند و تا حدی نیز این رویکرد را پیگیری نمودند یا دست‌کم رویکرد «خودرو محور» را کنار گذاشتند.

    دیدگاهتان را بنویسید

    نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *