یادداشت و مقاله

برزن نیوز: ایران کشوری است با اقلیم عمدتاً خشک و نیمه‌خشک. میانگین بارش سالانه در ایران حدود ۲۵۰ میلی‌متر است؛ یعنی یک‌سوم میانگین جهانی. در سال‌های اخیر به دلیل تغییرات اقلیمی، افزایش دما، کاهش بارندگی و مدیریت نادرست منابع آب، کشور با بحران بی‌آبی بی‌سابقه‌ای روبه‌رو شده است. این وضعیت …

فرهاد بیضایی* یکی از احکام مورد مناقشه برنامه هفتم توسعه تبصره ۱ ماده ۵۰ است آنجا که وزارت راه و شهرسازی را مکلف می‌کند در راستای اضافه شدن معادل حداقل ۰.۲ درصد مساحت سرزمین به ظرفیت سکونتگاهی کشور با تراکم حداکثر ۶۰ نفر در هکتار، در روستاها، شهرهای کوچک و میانی، مناطق مرزی و شهرک‌سازی با رعایت سند آمایش سرزمینی، قانون حفظ کاربری اراضی زراعی و باغ‌ها و تبصره (۲) ماده (۹) قانون جهش تولید مسکن برنامه‌ریزی و اقدام کند.

مدل سه‌بعدی «Virtual Singapore» و سامانه «تهران من» نمونه‌هایی از حرکت پرشتاب جهان به‌سوی شهر‌های داده‌محور هستند. این تحول نشان می‌دهد که آینده مدیریت شهری بر پایه داده و تحلیل هوشمند شکل می‌گیرد. نکته حائز اهمیت این است که آیا ایران آماده ورود به عصر حکمرانی هوشمند شهری است؟

دکتر حسین ایمانی جاجرمی* در ایران معاصر، بحران مسکن به یکی از چالش‌های اساسی جامعه بدل شده است.‌‌ میلیون‌ها ایرانی به‌ویژه در کلان‌شهرها و پایتخت روزمره با این بحران درگیر هستند. بحران مسکن در نابرابری‌های اقتصادی، رشد شتابان شهرنشینی و سیاست‌های ناکارآمد شهرسازی و مدیریت شهری ریشه دارد. آنهایی که دستی در سیاستگذاری امر مسکن دارند، به ویژه نمایندگان مجلس و مدیران شهری همچون شهرداران و اعضای شوراهای شهر، با ساده‌انگاری مساله مسکن بیشتر به دنبال رویکردهایی به ظاهر ساده هستند که نه تنها حلّال مشکل نیست، بلکه آن را تشدید می‌کند. برای نمونه، تصور می‌کنند با تخصیص زمین رایگان یا ارزان می‌توان در مدتی کوتاه و ضربتی بحران مسکن را برای همیشه حل کرد.

مشاور وزیر راه و شهرسازی با بیان اینکه نگاه ایستا به سرزمین یکی از خطاهای اصلی در برنامه‌ریزی کشور است، تأکید کرد: بحران در ایران دیگر یک استثناء نیست بلکه به یک قاعده تبدیل شده است.

پیاده‌روها در بسیاری از شهرهای ایران به پارکینگ، مغازه و زباله‌دان تبدیل شده‌اند. این یادداشت نگاهی تحلیلی دارد به دلایل و پیامدهای این وضعیت.

هماهنگ‌کننده مقیم سازمان ملل در تهران با تأکید بر بحران مسکن و چالش‌های شهری در ایران، خواستار همکاری گسترده برای تحقق شهرهای امن، تاب‌آور و پایدار شد.

روز ۱۴ مهر در تقویم رسمی ایران به عنوان روز تهران نام‌گذاری شده است؛ روزی برای تأمل در تاریخ، فرهنگ، معماری، و چالش‌های شهری پایتختی که بیش از ۲ قرن است مرکز سیاسی، اقتصادی و فرهنگی کشور به‌شمار می‌رود.

تهران سال‌ها با فرش‌های سبز چمن نفس کشیده است؛ از حاشیه‌ی اتوبان‌ها تا میانه‌ی پارک‌های محله‌ای. اما حالا که منابع آب ته کشیده و هزینه‌های نگهداری سر به فلک کشیده، این پرسش جدی‌تر از همیشه مطرح است: آیا چمن هنوز باید قهرمان فضای سبز پایتخت باشد؟ یا وقت آن رسیده که سبزی تازه‌ای به میدان بیاید؟

برنامه‌های مسیریاب، شبکه‌های اجتماعی، سایت‌ها و مجلات اینترنتی تخصصی و پژوهشی، فضا‌های ابری و ایمیل‌ها، فرض کنید روزی دیگر به تمامی این فناوری‌ها دسترسی ندارید. بدون این فناوری‌ها چگونه می‌توانید راه خود را در زندگی پیدا کنید؟ شما برای روزها، بار‌ها و بار‌ها از خیابان‌های مرکز شهر رد شده‌اید و به راحتی خود را به آدرس موردنظر می‌رسانید. همه چیز خوب است تا وقتی که دسترسی به برنامه‌های مسیریاب به هر دلیلی قطع می‌شود. تلفن همراه خاموش می‌شود یا GPS با اختلال مواجه می‌شود. اینجاست که میزان وابستگی به فناوری خودش را نمایان می‌سازد و اینکه چگونه ما بدون هیچ چون و چرا، اطلاعات را به حافظه نمی‌سپاریم و از دستورات این برنامه‌ها پیروی می‌کنیم.