ما در بحث فرهنگی بشدت آسیب پذیر شده ایم

وقتی دلار داشت گران می شد، عده ایی جلوی صرافی ها صف کشیدند. هیچ کشوری در جهان قادر نیست این حجم عظیم از تقاضا را پاسخ دهد و سیر صعودی حتمی است. مردم ما غافل بودند که اگر ۳۰۰ درصد هم در خرید و فروش ارز سود کنند، تنها در یک قلم سود کرده اند و بزودی خودشان و دیگران باید هزاران قلم کالا و خدمات را با ۳۰۰ درصد افزایش بخرند.
در انتخابات هم یک لیست گذاشتند جلویشان و تند تند نوشتند. وقتی سئوال می کردیم برنامه این لیست برای بیکاری چیست؟ راحت می گفتند: “نمی دانیم”.
چند وقت پیش بود که بحران پوشک به جان نوزادان این کشور افتاد و نشان داد فرهنگ بی رحمی بسرعت در حال گسترش است و باید کارهای زیادی در بخش فرهنگی کشور بشود.
و اکنون ضرورت فرهنگ سازی با زنجبیل کیلویی ۱۲۰ هزار تومانی و ماسک ۱۰۰ هزار تومان عیان تر شده است.
شاید خیلی از پزشکان از این رفتارها ناراحت باشند. اما مردم ما از آمالگام ۲۰۰ هزار تومانی دندانپزشکان که با آن دهها و صدها دندان را ترمیم می کنند و دهها میلیون تومان درآمد کسب می کنند، ناراحت ترند.
آقایان پزشکان شما بخشی از نارضایتی مردم هستید. هر چند عده ایی از همکاران شما اکنون در صف خدمت ارزنده به جامعه هستند. اما حساب آنها جداست و مردم خوب میفهمند.
ما هنوز یاد نگرفته ایم برای همدیگر کار کنیم. وقتی نوبت به خدمت ما به جامعه می رسد بدترین عملکرد را داریم. اما انتظار بهترین خدمت را از دیگران داریم. ما یک زنجیره بزرگ هستیم و هر کس بخشی از استحکام این زنجیره است.
چیزی بنام فرهنگ ما را کنار همدیگر نگه میدارد و اگر دیگران فرهنگ ضعیف داشته باشند، همه زجر می کشیم.
دندانپزشک دوست دارد ۱۳ میلیون تومان بابت یک ارتودنسی ساده از مردم بتیغد. داروخانه در هنگام نیاز ماسک نمی فروشد. خودروساز ارابه مرگ میفروشد و برای فرزندش بهترین آموزش را طلب می کند.
لبنیات فروش هر روز وزن کالای خود را کم و قیمت آنرا اضافه می کند. اما از قیمت گوشت می نالد. از اجاره بها نالان است.
ای مردم ایران ما همه در یک کشور هستیم و هر کدام خدمتی را ارائه می کنیم. آسیب به دیگران سود نیست.
” بنا نیست چرک خدمت کنید و پاکیزه خدمت بگیرید”.
ما نهایت یک یا چند کالا به جامعه ارائه می کنیم. و هزاران کالا و خدمت را از جامعه می گیریم. ما حق نداریم خدمت خود را به بالاترین قیمت بفروشیم و خدمت دیگران را به ارزانترین قیمت بخریم.
این تصور غلط است.
ای آقای دکتر، ای آقای مهندس، ای کشاورز عزیز، ای معلم دلسوز همه یک جامعه هستیم و به جامعه دین داریم.
این رفتار های غلط اجتماعی جزء فرهنگ ما نبوده و جامعه را با بحران فروپاشی اعتماد عمومی مواجه و همه ضرر خواهیم کرد. شک نکنید.
در سختی ها کنار هم باشید، نه فرصت را برای سوء استفاده مناسب ببینید.
فرهنگ زیر بنای توسعه است و مردمی که هنوز ته سیگار خود را به راحتی در طبیعت رها می کند، حق ندارد به توسعه فکر کند. چرا که در ابتدایی ترین مفاهیم فرهنگی لنگ می زند و تا رشد فرنگی نباشد توسعه شکل نمی گیرد.